Groeten uit Shanghai

Hoi,

Ditmaal een e-mail uit Shanghai, een stad van 13 miljoen inwoners aan de
oostkust van China.

Nadat mijn bustour naar Lhasa (Tibet, provincie van China) tot 3 X toe
gecancelled was besloot ik maar rechtstreeks naar China te vliegen. Probleem
bij de tours was dat ik na Lhasa niet terug naar Kathmandu (Nepal) wilde.
Maar ik wou richting China en dat wass de moeilijkheidsfactor, want het
eerste deel moest ik nog in Tibet reizen en dat wordt normaal gesproken als
individuele reiziger niet getolereeerd. Maar nu ook niet per groep en zelfs
niet als je vanaf Lhasa naar China vliegt.

Maar eerst 3 dagen wachten, dan gaat de chinese ambassade weer open. Het
visum kon ik met bijbetaling dezelfde dag weer ophalen. Ik koos voor een
2-maandenvisum i.p.v. een 1-maandsvisum, dan hoef ik het in China zelf niet
te verlengen. Maar dit blijkt bij het reisbureau weer vor de nodige
problemen te zorgen. De combinatie enkele vliegreis China en een
2-maandenvisum is in principe niet toegestaan. Dit blijkt na vele
telefoontjes met Indian Airlines. In noodgeval kan ik een enkeltje Bangkok
kopen (150 us dollar) wat een hoop geld is, maar dan heb ik een alternatief.

Ik ben blij dat ik Kathmandu kan verlaten, ik ben er te lang gebleven. Maar
dat kwam deels omdat ik het niet zag zitten om met mijn gebroken hand te
reizen en deels omdat eerst Tibet gesloten was voor reizigers. Ik ben er
zo'n 2 maanden gebleven. Dit verklaart ook mijn infrequentie e-mails de
laatste tijd.

Mijn vliegreis is zeer ongunstig, na een korte vlucht naar Delhi moet ik 15
uur (!!) wachten. Hiervoor hoef ik het vliegveld niet te verlaten maar ik
kan in tranist blijven. Dit is een deel van het vliegveld met restaurants,
winkels en stoelen. Ik blijk niet de enige te zijn, maar ik ben wel degene
die het langst moet wachten. De volgende vlucht gaat via Bangkok naar
Shanghai. Vlak voordat we op Bangkok landen, zo'n 200 meter boven de grond,
trekt de piloot de neus van het vliegtuig weer op. Na een aantal rondjes
zetten we de daling nu volledig in. Een reden wordt niet vermeld. Later
wordt gezegd dat de landingsbaan al bezet was, dus goed ingegrepen zou je
kunnen zeggen.

Shanghai airport is ultramodern en een enorm complex. Ik kies bij de douane
een rij uit met een makkelijke beambte. En hij tekent zonder opmerking of
probleem mijn visum. Vervolgens ga ik per bus naar Shanghai-centrum. Dit is
vergeleken met Nepal en India een verademing, airconditioning, goede, zachte
stoelen en gedegen vering. Verder is het verkeer op de snelweg
overzichtelijk en geeft iedereen elkaar de ruimte. Het laatste deel doe ik
per taxi. Ik spreek 2 chauffeurs maar die hebben allebei niet echt zin in
dit ritje. Het chauffeurdeel wordt omgeven door een plastic scherm. Hierop
de regels van het taxibedrijf. De klant hoeft in veel gevallen niet te
betalen. Als de chauffeur zich niet netjes kleedt, als hij scheldt, spuugt
of de muziek niet naar wens van de klant heeft dan hoeft de klant te
betalen. Dit is zelfs van toepassing als de chauffeur niet 'goedendag' en
'tot ziens' zegt.

Bij het hotel blijkt de dorm (slaapzaal) vol te zitten. Dit is vreemd, toen
ik eergisteren belde vertelde iemand van het hotel dat ik niet hoefde te
reserveren, er is altijd plaats in de dorm. Hier blijkt de receptie van
niets af te weten. Ik moet dus een eigen kamer, a 160 yuan, oftewel 17 euro.
Gelukkig kan ik de volgende dag verhuizen naar de dorm, een bed voor 70
yuan.

De volgende dag heb ik tijdens de lunch wat problemen met het bestellen van
eten. In Nepal en met name India was het eten met name vegetarisch en dat
bevalt me wel. Wat ik begrijp van de ober hier is dat bijna elk gerecht met
vlees is. Het is moeilijk lezen, alleen chinese tekens en geen plaatjes of
menu in het engels. Ik leg hem op verschillende manieren uit dat ik geen
vlees wil, ik laat het hem in chinees schrift lezen en zeg het hem in het
chinees. Uiteindelijk heeft hij het gevonden, hij bestelt het voor me.
Rijst, salade, groenten en (waarschijnlijk) 2 grote stukken tofu
(vleesvervanger). Het blijkt alleen varkensvlees te zijn als ik hem erom
vraag. Hij dacht 'een beetje vlees is niet erg'. Het drankje is ook al
apart, een limonade-drank met vruchten uit blik erin.

Ik heb net anderhalf uur besteedt aan het typen van een mail, maar ineens
begon mijn pc met opnieuw opstarten. Tekst weg.?Door al die chinese tekens
en de onbekende structuur zou ik niet weten hoe ik mijn tekst op deze PC
moet opslaan. Het personeel hier heb ik gevraagd maar die snapt niet wat ik
bedoel, ze spreken geen engels. En mijn taalwoordenboek laat me hier ook in
de steek. Maar de internetverbinding is hier vele malen sneller dan die in
India en Nepal, dus heel erg is het niet.

Vandaar de e-mail in delen
vandaag.