Groeten uit Jodhpur - Rajasthan

Hoi allemaal,

Rajasthan is toch wel heet voor mij, dus ik doe Rajasthan nu in een hogere versnelling. In totaal ben ik 12 dagen in Udaipur gebleven, de laatste dag had ik er ook echt genoeg van. In Udaipur zijn we nog met een club mensen en Laxmi (de local) naar een dansvoorstelling geweest met typische dans/muziek uit deze regio. Daarna naar Laxmi zijn huis voor diner. Maar eerst opnieuw naar live muziek bij hem thuis geluisterd, hij kent namelijk veel mensen. Bankstel heeft hij niet, iedereen zit op de grond. Vlak voor het eten wordt gevraagd of ik mee kan helpen met het waterreservoir bijvullen. Er er is geen stromend water hier, we gaan naar de waterpomp en vullen een aantal emmers. Dit gebeurt allemaal met de hand en uiteindelijk lopen we zo'n 10-20 X heen en weer. Het water halen gebeurt in India met name door de vrouwen.

We hebben zo'n beetje alle betere restaurants gehad in udaipur. We hebben hier telkens meer gegeten dan de bedoeling was. Maar je proeft het verschil, Indisch eten is superlekker hier. 1 van ons kwam met de term 'fatpackers' i.p.v. backpackers.

Verder hebben we alle bezienswaardigheden in de omgeving bezocht, inclusief het Monsoon-palace. Dit was deels het filmdecor in 'Octopussy'. 1 van de vrienden van Laxmi bracht ons daar. Maar 7 mensen in een kleine Jeep was teveel. De motor is net opgeknapt en daarom durft de chauffeur niet teveel toeren te maken. Daarom moet 4 man uitstappen, dit deel is echter een wildlife-reserve. Met beren en panters ook al is er niets te zien van dit alles. Ik probeer te liften want het is nog een lange weg naar de top, op de helft kan ik meerijden achterop de motorfiets van een spanjaard. uiteindelijk bereiken 2 op eigen kracht de top en krijgt een ander ook een lift. Het Monsoon palace is wat verweerd, maar de zonsondergang is mooi vanaf deze plek.

De laatste avond was speciaal want het was de afsluiting van een festival. Een onderdeel van dit festival was wie van de westerse koppels kan zich het beste inleven in een Rajasthani-koppel.
De zwitser (Basil) en 1 van de engelse meisjes (Didg) deden mee als koppel. Didg haar ouders komen uit India, dus ze heeft een streepje voor. Ze waren gekleed in typische kleren en Didg had Henna (verf) op handen en voeten. Didg had een tekst in het hindi uit haar hoofd geleerd dat iets zei als:'Vrede voor heel de wereld, blablabla'. Daarnaast hadden ze een dans voorbereidt. Uiteindelijk wonnen ze de 2e prijs, een gratis diner in het duurste hotel van Udaipur. De volgende dag stonden ze met hun foto in de lokale krant en moesten ze een interview doen voor de lokale TV-zender. Ze zijn dus beroemd in Udaipur.

De ochtend na het festival ging ik naar Bundi. Tijdens de busrit klimt de conducteur op het dak van de bus. Bij de volgende halte komt hij weer terug in de bus, hij heeft even de kaartjes verkocht aan de mensen die op de bus zitten. Hij vertelt dat er momenteel 50 mensen zitten, 50 mensen staan en er zitten ruim 10 mensen op de bus.

Bundi is een klein plaatsje met aardige locals. Er zijn alleen bijna geen toeristen, in het guesthouse waar ik verblijf zijn maar 3 kamers van de 10 in gebruik. De volgende ochtend bezoek ik de bezienswaardigheden, het paleis en het fort. Als ik in het fort rondloop ben ik alleen met bijna 100 apen. Dezelfde dag ga ik nog naar Jaipur, de hoofdstad van de provincie Rajasthan. Rajasthan wordt ook wel de pink city genoemd, de oude stadskern is helemaal in roze verf gehuld. Jaipur is niet mijn stad, veel te veel mensen die aan mijn hoofd zeuren. Als ik uit de bus stap in Jaipur hebben zich binnen een paar seconden 12 mensen om me heen verzameld. ik ben de enige foreigner op de bus. 12 mensen om me heen is me teveel dus ik begin ze hardop te tellen, eerst in het engels, dan in het hindi. ik geloof dat ze nu zelf ook wel het bizarre van deze situatie inzien, want als ik wegloop blijft er maar 1 over. Veel riksja-chauffeurs werken in Jaipur op commissiebasis, ze brengen je dus vaak naar het hotel waar ze commissie krijgen. Ze beweren dat het hotel wat jij uitgekozen hebt vol is of te vies. Daarom loop ik soms liever met backpack, het is vaak niet meer dan 1,5 km.

In Jaipur verblijf ik in een guesthouse met zwembad, dat is prettig met de hitte. De volgende dag doe ik de bezienswaardigheden van Jaipur (fort, fortpaleis, stadspaleis en een museum). Het verkeer is kleurrijk in Jaipur: voetgangers, fietsers, karren, fietsriksja's, autoriksja's, bussen, kamelen, olifanten, koeien, straathonden, geiten en alles door elkaar heen. De straat oversteken was best spannend in het begin, maar nu gaat het beter. Als je langzaam met dezelfde snelheid oversteekt kan het overige verkeer zich daar aan aanpassen en dan krioelen ze gewoon om je heen. Dan hoef je ook niet lang te wachten voordat je kan oversteken. Voetgangersoversteekplaatsen en stoplichten zijn zeer schaars.

Dezelfde dag nog naar Pushkar, kleine stad die bekend is om zijn camelfair, kamelenmarkt. Maar die is pas in oktober, het is een relaxte plaats in een bergachtige omgeving. Dezelfde avond kom ik Gretchen, het meisje van Zuid-Afrika tegen. Volgende dag samen ontbijten en via haar ontmoet ik weer wat nieuwe mensen. Met een paar van hen speel ik het spel Carambol. Na 2 nachtjes verlaat ik Pushkar en ik zit nu in Jodhpur, the blue city. Was in Jaipur alles roze, hier zijn de woningen allemaal blauw geverfd.

Groeten van Stefan.