Groeten uit Hampi - Karnataka
Door: Stefan
Blijf op de hoogte en volg Stefan Ruben
26 Februari 2005 | India, Hampi
Hoi,
Ik ben gisteren aagekomen in Hampi, dit ligt in de provincie Karnataka. Het ligt op dezelfde hoogte als Goa, alleen in het binnenland.
De laatste keer dat ik jullie mailde was ik in Madurai, ik ben daar toen nog 2 dagen gebleven. Ik heb daar eigenlijk niet veel meer gedaan dan mijn treinticket geregeld en wat gerelaxed. Dat trein-ticket regelen is af en toe best lastig. Eerst moet je een stoel reserveren, want je weet maar nooit hoe druk het is in een trein. Dit dus bij het reservation center, hier staan meestal lange rijen voor de verschillende loketten. Vervolgens had ik pech, want ik werd op een wachtlijst gezet. Dat houdt in dat je nog een keer moet terugkomen om je stoelnummer bevestigd te krijgen. Dus weer opnieuw in de rij. Maar ik moest ook langs een ander loket om een formulier in te vullen. Na lang zoeken en bij vele loketten gevraagd te hebben (reservation office, booking office, enquiery office, information center en noem maar op) bleek het ruim 500 meter buiten het treinstation te liggen. Hier moest ik een formulier invullen voor het geval er een ongeluk zou gebeuren. Dan is bekend wie er in de trein zit, waarom ik daarvoor nou naar dat speciale klaslokaal moest gaan weet ik niet. Op deze manier gaan er uren voorbij zonder dat je echt iets doet. Je kunt dit ook door tussen-personen laten regelen, maar ik doe het liever zelf en houdt mijn rupees zo in mijn eigen zak.
Vanaf Madurai heb ik dus een overnight train geboekt naar Mysore. Dit houdt in dat ik 20:20 vertrek en de volgende dag om 10:00 aankom. Dit keer geen airconditioning klasse maar gewoon 2e klasse sleeper, dus minder luxe. 2e klasse, sleeper houdt in zorg zelf voor je beddengoed en de bedden zijn minder breed en minder lang. Maar de prijs van een ticket in de AC-klasse is ongeveer 5 a 6 X zo duur, dus dat doe je niet vaak. In het begin ging het redelijk met de treinreis, ik zat in de achterste wagon. Maar na een aantal stations ging onze locomotief ineens voorop rijden. Dit hield in: dieselluchten die door de ramen naar binnen komen, geluid van de locomotief (met name de claxon? wordt ook in treinen veel gebruikt). Dus niet veel geslapen eigenlijk.
Volgende dag kom ik aan in Mysore, bekend om het paleis van de maharaja. De eerste dag een beetje bijslapen en aan het einde van de middag naar de plaatselijke zoo. Dit schijnt 1 van de betere dierentuinen in India te zijn, dus ik neem een kijkje. Het valt me mee, vooral omdat je vaak slechte verhalen hoort over dierentuinen in minder ontwikkelde landen (krappe, vieze kooi-tjes). Ze hebben ook een groot aanbod aan grote zoogdieren (verschillende soorten tijgers, aziatische leeuwen, afrikaanse en aziatische olifanten, nijlpaard, neushoorn, vele soorten beren, etc.). Wat ik wel zielig vond was het volgende: Bij een buitenverblijf zag ik maar 1 beer, dus ik dacht er zijn er vast meer. Toen ging ik kijken in de hokken die vrij donker en klein waren. Er waren 3 hokken en in de meest afgelegen zag ik iets wat leek op een grote zwarte vlek. Toen het bewoog bleek het een beer te zijn. Even later hield de beer zijn klauw voor zijn ogen, het leek of hij wou zeggen:" Please, I don't want you to seem me like THIS".
De dag erop de plaatselijke fruit en groentemarkt bezocht. Hier valt op dat er vaak 3 a 4 stalletjes naast elkaar staan, die exact hetzelfde verkopen, bijvoorbeeld alleen bananen. Ook kom ik daar een verkopertje van 10 jaar tegen die me in het Nederlands aanspreekt. Normaal ga ik niet in op verkopers, maar dit is wel uitzon-derlijk. Hij zag dat ik uit Nederland kwam en dat is vrij knap, want vele Indiers hebben nog nooit van Nederland gehoord en weten al helemaal niet waar het ligt. Deze jongen spreekt een aantal zinnen Nederlands, geleerd van zijn klanten. Hij verkoopt geuren (o.a. sandalwood) en hij beweert alleen pure parfums/olieen te verkopen. Dit knulletje van 10 spreekt verder nog wat Frans/Spaans/Italiaans/Duits en zeer goed Engels. Hij gaat niet meer naar school, verkopen is zijn leven geworden. Hij waarschuwt me nog voor verschillende mensen met verkeerde bedoelingen en dat klopt echt, want 1 van hen heb ik de vorige dag afgewimpeld en het verhaal komt me bekend voor. Ik zeg hem dat ik alleen niets nodig heb van zijn winkel, hij vindt dat geen probleem en doet ook geen moeite om me over te halen.
Dezelfde dag ook het paleis van de maharaja bezocht. Veel pracht en praal en opvallend is dat de maharaja nog tot ongeveer 1940 actief was. Ik kom daar nog 2 duitse meisjes tegen die ik al eerder had gezien tijdens een bustrip. Aan het einde van de middag nog met de bus naar Chamundi Hill (1062 m hoog)gegaan. Bovenop staat de Sri Chamundeswari Tempel, maar het gaat hier vooral om het uitzicht dat je hebt op Mysore. Ik spreek daar nog een Engels meisje, Berry. Er lopen hier allemaal nep-gidsen rond en die proberen daarnaast bloemen te verkopen. Toen ik zei dat ik geen hindoe was, zeiden ze dat het ook verplicht was als niet-hindoe om bloemen te geven aan de goden. Daar trapte ik mooi niet in. Daarnaast overal kinderen die of country-pen of country-coin (munt) van je willen. Als je dat niet hebt, dan maar een paar rupees. Als je denkt wat lief die kleintjes verzamelen dat, dan moet ik je teleurstellen. Ik kwam in een restaurant een Indisch jongentje tegen die zo'n country-coin (in zijn geval een 2 euromunt) wilde inwisselen tegen rupees.
Vanaf de heuvel kun je met 1000 treden en zo'n 3 kilometer terugwandelen, dus daar kies ik voor. Meestal zie je ter voet het echte India en kom je allerlei leuke mogelijkheden tegen om goede foto's te maken. Op de helft hoor ik een Riksja toeteren en iemand roepen. Meestal kijk ik niet om, maar Berry (dat meisje van de tempel) vraagt of ik een lift wil. Ze gaat 's avonds wat drinken met een stel franse mensen en ze vraagt of ik ook zin heb. 's Avonds om 21 uur hebben we afgesproken op het rooftoprestaurant. Cafe/Restaurant op de bovenste verdieping van een gebouw dus. Het blijken 4 fransen te zijn en 2 ervan maken een film over India. Ze willen deze thuis monteren en proberen te verkopen. Hiermee kunnen ze hun reisgeld terugverdienen. De jongen van dit stel is al 5 keer eerder in India geweest, hij weet dus in ieder geval goede filmlokaties. Gezellig biertjes drinken met wildvreemde europeanen met uitzicht op de rest van de stad, waarom kan dat in Nederland niet? 's Nachts elkaar allemaal gedag gezegd en ieder gaat weer zijn eigen kant op. Berry gaat morgen op haar motor (ze heeft er een gekocht in India) naar een dichtbijzijnd nationaal park. Da's nog eens een stoere vrouw, ik zou het niet durven op een motor te rijden zonder motorrijbewijs met dit gekke verkeer in India.
Laatste dag in Mysore ga ik met de bus naar Somnathpur, hier is de Keshava Tempel. Opvallend hier is dat de toegang voor indiEs 5 rupees is en voor buitenlanders 100. Maar misschien wel eerlijk, dit komt wel aardig overeen met het verschil in inkomsten. Het is in ieder geval een prachtige tempel in een rustige omgeving en er zijn maar 3 bezoekers als ik er ben. Het duurde wel anderhalf uur om er te komen over zeer slechte wegen met slecht of geen asfalt, maar het was het waard.
De volgende dag de trein van 6:20 's morgens eerst naar Hubli, 3 uur wachten en dan naar Hospet, dat tegen Hampi aanligt. Uiteindelijk kom ik om 20:30 aan in een hotel in Hospet. Vanaf Hospet kan je met een riksja naar Hampi, maar ik neem de bus.
Als ik de bus uitstap kom ik meteen 3 jongemannen tegen die me naar hun guest-house willen toepraten. Uiteindelijk ga ik na veel aandringen van zijn zijde toch maar met 1 van hen mee. Hij heeft me een kamer beloofd? voor 100 rupees (1,80 euro), dus ik wil wel even kijken. Het is een family guesthouse, oftewel de familie woont naast je en je kunt het reilen en zeilen van de familie live aanschouwen. Het is schoon en de kamer heeft een muskietennet dus ik doe het. Ik ben de enige van de 4 gasten die 100 i.p.v. 150 rupees betaalt, dus ik mag er van de eigenaar niet over praten met andere gasten. Dit blijkt echt zo te zijn.
Hampi is vroeger een tijd de hoofdstad van India geweest dus er valt hier veel te zien. Het is met name bekend om zijn ruines en tempels. Daar zijn er tientallen van te vinden uitgestrekt over een gebied van 10 bij 5 kilometer. De eerste dag heb ik eigenlijk alleen maar in een restaurant gezeten, alweer een rooftoprestaurant. Ik kan het namelijk goed vinden met de eige-naar Ganesh. Ganesh komt uit Nepal en heeft dit restaurant (zijn 2e in India) pas 4 maanden en wil eigenlijk ook wel rondtouren door Hampi. We besluiten morgen samen op de brommer (ik achterop) te gaan rondtouren. Ganesh moet dit alleen nog even checken met zijn vrouw, die is namelijk hoogzwanger.
Als ik de volgende dag Ganesh opzoek blijkt zijn vrouw al in het ziekenhuis te liggen, de baby wordt vandaag waarschijnlijk geboren. Ganesh heeft dus even andere dingen aan zijn hoofd. Ik heb voor vandaag een fiets gehuurd en trek zo door Hampi langs alle bezienswaardigheden. Dat fietsen bevalt me wel, het is soms te heet voor lopen. Ik blijf voorlopig nog een paar dagen in Hampi, de sfeer (zeer relaxed, niet te veel toeristen) bevalt me wel en er is hier zeer veel te zien.
Tot de volgende keer, groeten Stefan.
Ik ben gisteren aagekomen in Hampi, dit ligt in de provincie Karnataka. Het ligt op dezelfde hoogte als Goa, alleen in het binnenland.
De laatste keer dat ik jullie mailde was ik in Madurai, ik ben daar toen nog 2 dagen gebleven. Ik heb daar eigenlijk niet veel meer gedaan dan mijn treinticket geregeld en wat gerelaxed. Dat trein-ticket regelen is af en toe best lastig. Eerst moet je een stoel reserveren, want je weet maar nooit hoe druk het is in een trein. Dit dus bij het reservation center, hier staan meestal lange rijen voor de verschillende loketten. Vervolgens had ik pech, want ik werd op een wachtlijst gezet. Dat houdt in dat je nog een keer moet terugkomen om je stoelnummer bevestigd te krijgen. Dus weer opnieuw in de rij. Maar ik moest ook langs een ander loket om een formulier in te vullen. Na lang zoeken en bij vele loketten gevraagd te hebben (reservation office, booking office, enquiery office, information center en noem maar op) bleek het ruim 500 meter buiten het treinstation te liggen. Hier moest ik een formulier invullen voor het geval er een ongeluk zou gebeuren. Dan is bekend wie er in de trein zit, waarom ik daarvoor nou naar dat speciale klaslokaal moest gaan weet ik niet. Op deze manier gaan er uren voorbij zonder dat je echt iets doet. Je kunt dit ook door tussen-personen laten regelen, maar ik doe het liever zelf en houdt mijn rupees zo in mijn eigen zak.
Vanaf Madurai heb ik dus een overnight train geboekt naar Mysore. Dit houdt in dat ik 20:20 vertrek en de volgende dag om 10:00 aankom. Dit keer geen airconditioning klasse maar gewoon 2e klasse sleeper, dus minder luxe. 2e klasse, sleeper houdt in zorg zelf voor je beddengoed en de bedden zijn minder breed en minder lang. Maar de prijs van een ticket in de AC-klasse is ongeveer 5 a 6 X zo duur, dus dat doe je niet vaak. In het begin ging het redelijk met de treinreis, ik zat in de achterste wagon. Maar na een aantal stations ging onze locomotief ineens voorop rijden. Dit hield in: dieselluchten die door de ramen naar binnen komen, geluid van de locomotief (met name de claxon? wordt ook in treinen veel gebruikt). Dus niet veel geslapen eigenlijk.
Volgende dag kom ik aan in Mysore, bekend om het paleis van de maharaja. De eerste dag een beetje bijslapen en aan het einde van de middag naar de plaatselijke zoo. Dit schijnt 1 van de betere dierentuinen in India te zijn, dus ik neem een kijkje. Het valt me mee, vooral omdat je vaak slechte verhalen hoort over dierentuinen in minder ontwikkelde landen (krappe, vieze kooi-tjes). Ze hebben ook een groot aanbod aan grote zoogdieren (verschillende soorten tijgers, aziatische leeuwen, afrikaanse en aziatische olifanten, nijlpaard, neushoorn, vele soorten beren, etc.). Wat ik wel zielig vond was het volgende: Bij een buitenverblijf zag ik maar 1 beer, dus ik dacht er zijn er vast meer. Toen ging ik kijken in de hokken die vrij donker en klein waren. Er waren 3 hokken en in de meest afgelegen zag ik iets wat leek op een grote zwarte vlek. Toen het bewoog bleek het een beer te zijn. Even later hield de beer zijn klauw voor zijn ogen, het leek of hij wou zeggen:" Please, I don't want you to seem me like THIS".
De dag erop de plaatselijke fruit en groentemarkt bezocht. Hier valt op dat er vaak 3 a 4 stalletjes naast elkaar staan, die exact hetzelfde verkopen, bijvoorbeeld alleen bananen. Ook kom ik daar een verkopertje van 10 jaar tegen die me in het Nederlands aanspreekt. Normaal ga ik niet in op verkopers, maar dit is wel uitzon-derlijk. Hij zag dat ik uit Nederland kwam en dat is vrij knap, want vele Indiers hebben nog nooit van Nederland gehoord en weten al helemaal niet waar het ligt. Deze jongen spreekt een aantal zinnen Nederlands, geleerd van zijn klanten. Hij verkoopt geuren (o.a. sandalwood) en hij beweert alleen pure parfums/olieen te verkopen. Dit knulletje van 10 spreekt verder nog wat Frans/Spaans/Italiaans/Duits en zeer goed Engels. Hij gaat niet meer naar school, verkopen is zijn leven geworden. Hij waarschuwt me nog voor verschillende mensen met verkeerde bedoelingen en dat klopt echt, want 1 van hen heb ik de vorige dag afgewimpeld en het verhaal komt me bekend voor. Ik zeg hem dat ik alleen niets nodig heb van zijn winkel, hij vindt dat geen probleem en doet ook geen moeite om me over te halen.
Dezelfde dag ook het paleis van de maharaja bezocht. Veel pracht en praal en opvallend is dat de maharaja nog tot ongeveer 1940 actief was. Ik kom daar nog 2 duitse meisjes tegen die ik al eerder had gezien tijdens een bustrip. Aan het einde van de middag nog met de bus naar Chamundi Hill (1062 m hoog)gegaan. Bovenop staat de Sri Chamundeswari Tempel, maar het gaat hier vooral om het uitzicht dat je hebt op Mysore. Ik spreek daar nog een Engels meisje, Berry. Er lopen hier allemaal nep-gidsen rond en die proberen daarnaast bloemen te verkopen. Toen ik zei dat ik geen hindoe was, zeiden ze dat het ook verplicht was als niet-hindoe om bloemen te geven aan de goden. Daar trapte ik mooi niet in. Daarnaast overal kinderen die of country-pen of country-coin (munt) van je willen. Als je dat niet hebt, dan maar een paar rupees. Als je denkt wat lief die kleintjes verzamelen dat, dan moet ik je teleurstellen. Ik kwam in een restaurant een Indisch jongentje tegen die zo'n country-coin (in zijn geval een 2 euromunt) wilde inwisselen tegen rupees.
Vanaf de heuvel kun je met 1000 treden en zo'n 3 kilometer terugwandelen, dus daar kies ik voor. Meestal zie je ter voet het echte India en kom je allerlei leuke mogelijkheden tegen om goede foto's te maken. Op de helft hoor ik een Riksja toeteren en iemand roepen. Meestal kijk ik niet om, maar Berry (dat meisje van de tempel) vraagt of ik een lift wil. Ze gaat 's avonds wat drinken met een stel franse mensen en ze vraagt of ik ook zin heb. 's Avonds om 21 uur hebben we afgesproken op het rooftoprestaurant. Cafe/Restaurant op de bovenste verdieping van een gebouw dus. Het blijken 4 fransen te zijn en 2 ervan maken een film over India. Ze willen deze thuis monteren en proberen te verkopen. Hiermee kunnen ze hun reisgeld terugverdienen. De jongen van dit stel is al 5 keer eerder in India geweest, hij weet dus in ieder geval goede filmlokaties. Gezellig biertjes drinken met wildvreemde europeanen met uitzicht op de rest van de stad, waarom kan dat in Nederland niet? 's Nachts elkaar allemaal gedag gezegd en ieder gaat weer zijn eigen kant op. Berry gaat morgen op haar motor (ze heeft er een gekocht in India) naar een dichtbijzijnd nationaal park. Da's nog eens een stoere vrouw, ik zou het niet durven op een motor te rijden zonder motorrijbewijs met dit gekke verkeer in India.
Laatste dag in Mysore ga ik met de bus naar Somnathpur, hier is de Keshava Tempel. Opvallend hier is dat de toegang voor indiEs 5 rupees is en voor buitenlanders 100. Maar misschien wel eerlijk, dit komt wel aardig overeen met het verschil in inkomsten. Het is in ieder geval een prachtige tempel in een rustige omgeving en er zijn maar 3 bezoekers als ik er ben. Het duurde wel anderhalf uur om er te komen over zeer slechte wegen met slecht of geen asfalt, maar het was het waard.
De volgende dag de trein van 6:20 's morgens eerst naar Hubli, 3 uur wachten en dan naar Hospet, dat tegen Hampi aanligt. Uiteindelijk kom ik om 20:30 aan in een hotel in Hospet. Vanaf Hospet kan je met een riksja naar Hampi, maar ik neem de bus.
Als ik de bus uitstap kom ik meteen 3 jongemannen tegen die me naar hun guest-house willen toepraten. Uiteindelijk ga ik na veel aandringen van zijn zijde toch maar met 1 van hen mee. Hij heeft me een kamer beloofd? voor 100 rupees (1,80 euro), dus ik wil wel even kijken. Het is een family guesthouse, oftewel de familie woont naast je en je kunt het reilen en zeilen van de familie live aanschouwen. Het is schoon en de kamer heeft een muskietennet dus ik doe het. Ik ben de enige van de 4 gasten die 100 i.p.v. 150 rupees betaalt, dus ik mag er van de eigenaar niet over praten met andere gasten. Dit blijkt echt zo te zijn.
Hampi is vroeger een tijd de hoofdstad van India geweest dus er valt hier veel te zien. Het is met name bekend om zijn ruines en tempels. Daar zijn er tientallen van te vinden uitgestrekt over een gebied van 10 bij 5 kilometer. De eerste dag heb ik eigenlijk alleen maar in een restaurant gezeten, alweer een rooftoprestaurant. Ik kan het namelijk goed vinden met de eige-naar Ganesh. Ganesh komt uit Nepal en heeft dit restaurant (zijn 2e in India) pas 4 maanden en wil eigenlijk ook wel rondtouren door Hampi. We besluiten morgen samen op de brommer (ik achterop) te gaan rondtouren. Ganesh moet dit alleen nog even checken met zijn vrouw, die is namelijk hoogzwanger.
Als ik de volgende dag Ganesh opzoek blijkt zijn vrouw al in het ziekenhuis te liggen, de baby wordt vandaag waarschijnlijk geboren. Ganesh heeft dus even andere dingen aan zijn hoofd. Ik heb voor vandaag een fiets gehuurd en trek zo door Hampi langs alle bezienswaardigheden. Dat fietsen bevalt me wel, het is soms te heet voor lopen. Ik blijf voorlopig nog een paar dagen in Hampi, de sfeer (zeer relaxed, niet te veel toeristen) bevalt me wel en er is hier zeer veel te zien.
Tot de volgende keer, groeten Stefan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
