Onderweg van Hampi naar Gokarna

Hallo allen,

Ik ben nu onderweg van Hampi naar Gokarna. Gokarna ligt net ten zuiden van de provincie Goa. Dus even een paar daagjes zwemmen, strand en relaxen. De hitte wordt steeds erger en eigenlijk trekt iedereen langzaam weg uit het zuiden. Vanaf februari begon het met toenemen van de hitte dat zijn optimum bereikt rond april/mei, de start van de natte moeson. De toeristen en daarmee ook alle bijbehorende faciliteiten gaan richting noorden tegen de grens met Nepal/ China omdat daar het toerisme nu langzaam begint op te komen, de bergpassen raken langzaam sneeuwvrij. Over ruim anderhalf uur vertrekt mijn bus, dus ik heb mooi tijd voor deze e-mail.

Hampi was goed, ik ben er zo'n 5 dagen gebleven. Ik heb een aantal dagen een fiets gehuurd en heb daarmee zo'n beetje het hele gebied verkent. Het gebied omvat zo'n 50 vierkante kilometer, dus je bent wel even zoet. Hampi is gedurende bijna 400 jaar de hoofdstad van India geweest, dus veel ruïnes en tempels. De omgeving is prachtig, rijstvelden, palmbomen, riviertjes en bergen van grote rotsblokken. Vooral de Hanuman-tempel (hindoegod met apengezicht) was bijzonder omdat hij bovenop het hoogste punt van Hampi was gevestigd. Een perfect uitzicht op het gebied dus. Daarnaast wordt deze berg bevolkt door 200 apen. Terwijl ik met een engelsman in gesprek was heeft 1 van hen de rits van mijn rugzak geopend en er een kwastje (foto-uitrusting om lens mee schoon te maken) uitgehaald zonder dat ik het door had. Vervolgens ging het aapje lekker kauwen op het plastic.

Het guesthouse waar ik verblijf is goedkoop maar de familie die er woont is niet echt aardig en alleen maar uit op geld naar mijn idee. De kinderen van de familie komen vaak bedelen om geld of om een pen of kado's. Dat dat nou met kinderen op straat gebeurd tot daar aan toe, maar zelfs in een guesthouse ben je niet veilig.

Verder ben ik veel omgegaan met Ganesh, die nepalese restauranthouder. We kunnen het goed vinden met elkaar en gisteravond hebben we na sluitingstijd tot in diepe uurtjes bier gedronken met de rest van zijn restaurant. Bij wijze van afscheid. Leuk om ook een keer goed contact te hebben met een niet-westerling. Het valt je dan pas op hoeveel verschillen er tussen beide culturen zijn. Het restaurant van Ganesh is vrij bijzonder omdat het een kleine keuken heeft, maar het menu omvat meer dan 50 verschillende gerechten (nepalees, tibetaan, israelisch, indisch, chinees, westers)en 40 verschillende dranken (shakes, vruchtensappen). Ganesh heeft ook een guesthouse met restaurant vlakbij Manali, dat ligt in Noord-India tegen de Himalaya aan. Hij vertrekt ook binnenkort met vrouw en 2 kinderen (1 dochtertje 3 dagen geleden geboren) naar het noorden. Als ik langskom gaat hij me rondleiden door het gebied, hij heeft het dan toch nog redelijk rustig met toeristen.

Verder niet veel meegemaakt behalve dat ik nog een keer met Fiona (meisje dat ik in de trein heb ontmoet van Mumbai naar GOA) heb gegeten, want die was toevallig ook in Hampi. Leuk om bij te praten, maar zij vliegt overmorgen al weer terug naar Australië.

Nu nog wat losse opvallendheden achter elkaar:
- Carbonpapier heb ik de laatste tien jaar niet meer in Nederland gezien, maar wordt hier bij gebrek aan computers in elk hotel/restaurant gebruikt (voor rekeningen).

- Als je hier koffie bestelt krijg je het soms in kop + schotel. Meestal ligt de helft van de koffie dan al op het schoteltje. Dat ligt niet aan de ober want de meeste Indiërs drinken koffie door het uit hun kopje op hun schotel te gieten en dat vervolgens op te drinken. Dan kunnen ze het sneller opdrinken (koelt sneller af), want uit eten is niet genieten maar moet snel, snel, snel.

- Er zijn hier wat andere normen en waarden wat betreft privacy, dat merkte ik al bij het hotelpersoneel wat zomaar je hotelkamer binnenvalt maar je merkt het ook aan meer dingen. Mannen gaan op de meest vreemde plaatsen wildplassen, midden in drukke winkelstraten, vlak naast de autoweg in de stad, etc.
Daarnaast is het in de rij staan hier anders dan in Europa. Je staat als 2e in de rij voor een loket netjes achter de voorganger. Dan komen de volgende wachtenden (Indiërs) en gaan dan schouder aan schouder naast mijn voorganger staan. Uiteindelijk komt het meestal goed, maar toch. Als je moet betalen voor het loket dan kijken ze gerust over je schouder mee hoeveel geld je in je buidel hebt. Niet om je te bestelen, de onderlinge afstand is gewoon kleiner. Wildvreemde mensen kunnen ook in een restaurant naast elkaar aan hetzelfde tafeltje gaan zitten, dit gebeurt soms terwijl er nog tafels vrij zijn.

- India is tot nu toe echt een mannenmaatschappij. In het openbaar vervoer, restaurants en hotels zie je alleen maar mannen, evenals op straat. Als je vrouwen ziet, is dat met andere vrouwen of met hun man of kinderen. Vrouwen in India zijn heel sierlijk gekleed en hebben allemaal lang haar en sieraden, maar ik hoor ook van vrouwelijke medereizigers dat de Indiërs met wie je in contact komt alleen mannen zijn.

- Met name in de minder toeristische plaatsen wordt op straat vaak gevraagd waar je vandaan komt en hoe je heet. Dit zijn altijd dezelfde vragen en de volgorde is vaak gelijk, ik denk dat het rechtstreeks uit het eerste hoofdstuk van het cursusboek engels komt.
Meer vragen kunnnen ze meestal niet stellen. Soms ontmoet je studenten die dan meer engels kunnen en laatst moest ik een museum voor 12 studenten mijn naam, adres, tel.nummer en handtekening in hun adresboekje opschrijven. Ik voelde me net een filmster. Het klinkt raar, maar ook dit gaat wennen en wordt soms teveel. Dan speel ik even of ik van Mars kom en ik kan dan niets zien of horen. Het is niet sociaal, maar negeren is af en toe de enige manier om India te overleven.

- India is af en toe keihard. Je ziet hier af en toe mensen op straat liggen die in Nederland waarschijnlijk in een ziekenhuis of verpleeghuis zouden liggen (onder de bulten of met vele amputaties). Ook hoorde ik van een franse medetoerist het verhaal dat hij op een treinstation een hele zieke man zag zitten. Hij gaf hem wat water en een deken en vroeg aan politie-agenten of ze hem wilde helpen deze zieke naar het ziekenhuis te brengen. De politiemannen gingen gewoon door met kaarten en een uur later was de man overleden........Ik sprak later een dokter en die zij dat scholing en primaire zorg gratis zijn voor alle Indiërs, alleen het ontbreekt aan dokters en ziekenhuisbedden. Dus geef ze nog even de tijd die Indiërs, ik gun het ze.

- Ik kom daarnaast natuurlijk ook veel aardige Indiërs tegen. Ik ontmoette een man in een treinstation die me hielp met mijn treinticket samenstellen. Even later was het loket gesloten dus we moesten de volgende ochtend terugkomen zonder geholpen te zijn. Hij gaf me toen een lift achterop zijn motor terug naar het hotel (2 km) en wilde er beslist niets voor hebben. Het hotel lag precies in de tegenovergestelde richting van zijn huis. Daarnaast zijn kleine kinderen het leukst die zien een blanke lopen en denken dat heb ik net op school gehad. Dus die kinderen zwaaien en 'Hi' roepen en glimlachen.

Tot mails, groeten van Stefan.