Groeten uit Gokarna - Karnataka

Hoi,

De laatste keer dat ik jullie een e-mail stuurde was ik aan het wachten op mijn bus van Hampi naar Gokarna. De bus zou om 18:30 aankomen en om 19:00 vertrekken. Uiteindelijk werd het 20:45 dat de bus vertrok en dat schijnen ze dagelijks te doen. Je kunt namelijk vanuit Hampi moeilijk na 18:00 vertrekken naar het grote busstation, want dan sluiten ze een hek voor het autoverkeer. Je zou dan wel eens te laat kunnen komen voor de bus (geen riksja/taxi meer mogelijk), daarom hebben ze de tijd daaraan aangepast. Dat ze dat niet bij het reserveren vermelden is een beetje jammer. De bus heeft een soort slaapcabines aan beide zijden van het gangpad. 2-persoons en 1-persoonshokjes. De 1-persoonshokjes worden afgesloten met een half gordijn, de 2-persoons met een schuifdeur. Ik heb gelukkig een 1-p-hokje.

Na 20 minuten even een korte stop om wat te eten. Onduidelijk is hoeveel tijd we hebben dus alle buspassagiers lopen onrustig om de tafels heen. Uiteindelijk ga ik aan 1 van de tafels zitten, menu hebben ze niet, gewoon zeggen wat je wilt. Even later komt een jongen uit de bus bij me aan tafel zitten, hij komt uit Iran, dat maak je niet veel mee hier. Hij is bezig met een around-the-world-trip, oftewel alle continenten worden door hem bezocht.

Weer terug in de bus probeer ik wat te slapen, maar aangezien ik achterin lig is dat lastig. De weg is namelijk slecht en af en toe is de weg zo bumpy (hobbelig) dat ik gelanceerd wordt in de lucht. Als je in een stoel zit is dat niet prettig, maar liggend dit meemaken is een heel vreemde ervaring.

De jongen van de travel-agency die de bus voor me heeft gereserveerd heeft me gezegd dat ik 6 uur 's ochtends met een uitgeslapen gezicht wakker zou worden in Gokarna. Daarnaast zei hij dat de kans groot was dat ik naast een 'beautifull girl' in slaap zou vallen. De praktijk is echter anders, 3:30 wordt ik gewekt en hoor dat de mensen naar Gokarna over 10 minuten moeten uitstappen. De bus zal dan verder naar Goa rijden en wij moeten even wachten en worden dan opgepikt door een kleinere bus. Met 2 andere mensen wacht ik bij een soort benzinepompstations waar al maar toeristen zijn neergezet. Na ruim een half uur wachten komt er een busje waar we net met z'n allen in kunnen met backpacks. Er zijn hier alleen zitplaatsen. Je betaalt voor een sleeper (ligplaats), maar dat is alleen de halve reis. Vervolgens komen we na weer een half uur aan in Gokarna bus station, maar het is nu nog donker en nog geen 5 uur 's morgens.

We lopen naar het strand en daar is gelukkig de eerste chai-shop al open. Chai-shop is een klein eetstalletje waar ze o.a. chai (thee) verkopen. Iets voor zeven vertrekt het eerste clubje mensen, iedereen heeft een andere bestemming en iedereen kiest voor ander vervoer. Ik wil naar Ohm beach, Gokarna heeft ook een strand maar dit is nogal groot en massaal. De volgende baai naar het zuiden heet Kudlee beach, daarna Ohm Beach. Je kunt per riksja of boot naar Ohm Beach. Maar de meeste mensen gaan lopend. Dit houdt in 2 X een headland (klif/bergrug) oversteken en na 1 uur ben ik er. Ik verblijf in een kamer in het eerste guesthouse. Het voordeel van dit guesthouse is dat er een groot restaurant bij hoort, wat uitkijkt op zee.

Het nadeel van in je 1-tje reizen is dat je op nieuwe plekken altijd weer even de juiste mensen moet zien te ontmoeten. In het begin zit je wel eens alleen aan een tafel of eet je wel eens alleen maar meestal heb je de dag erop al vrienden gemaakt. In mijn geval een russisch meisje (Shanta, journalist), 3 oostenrijkers, 2 engelsen en een zweeds stel. Met Shanta trek ik de volgende dag erop uit om de andere baaien te bezoeken. Meer naar het zuiden (van Gokarna af) worden de baaien nog mooier, schijnt. Na Ohm Beach volgt Half-Moon Beach en daarna Paradise Beach. De wandeling is redelijk zwaar en af en toe is het moeilijk lopen over de rotsen, maar het is het waard. Paradise Beach is het meest afgelegen strand en hier zijn maar 20 westerlingen te bekennen. Hier blijven we de rest van de dag. We vullen de dag met zwemmen, in een hangmat liggen, lezen, eten.

's Avonds eet ik met Shanta samen met de oostenrijkers (Stefan en 2 Katherina's). De 2 meiden zijn op reis door Azië en andere Stefan is zijn vriendin komen opzoeken voor een paar weken. Stefan en zijn vriendin zijn 10 dagen ziek geweest en hadden last van wurmen in hun ontlasting. Na het doktersbezoek heeft Stefan een zeer beperkt dieet meegekregen. Hij mag geen: vlees, vis, ei, rauwe groenten, gefrituurde produkten, sausjes. Kortom hij eet een bord droge spaghetti of gekookte aardappelen, dit met wat gekookte groenten (zonder sausje). Hij doet een keertje gek en neemt een klein stukje van mijn bananenpannekoek, vanwege het ei erin doet hij voorzichtig. Hij verlangt dan ook naar zijn terugkeer naar Oostenrijk en heeft al aan zijn vader doorgegeven wat hij wil eten de eerste dag als hij terugkomt. Er zijn veel mensen met darm- en maagproblemen, die gelukkig meestal tijdelijk zijn. Ikzelf heb nu zoveel kraanwater binnengekregen via eet- en drankstalletjes dat ik ook maar mijn tanden ben gaan poetsen met het lokale water. Het geeft nog geen problemen.

De volgende dag ga ik met Shanta naar Gokarna, om geld uit te sparen doen we dit lopend. Onderweg komen we langs Kudlee Beach en het is warm dus we zoeken afkoeling in zee. In de verte zien we een wat oudere blanke man zwemmen, ik vraag of hij vanaf Ohm Beach is komen zwemmen (5 km ofzo). Hij zegt dat dat klopt, hij zegt dat hij zijn bagage aan zijn voeten heeft gebonden dus hij is blij als hij op het strand is. Dit zegt hij te doen om geld uit te sparen. Deze man heeft zo'n grappig gezicht en kijkt er zo ernstig bij dat Shanta en ik hem geloven. Als hij op het strand aankomt blijkt het natuurlijk niet waar te zijn. Op het strand kom ik de 4 fransen tegen met wie ik in Mysore wat ging drinken. Gisteren kwam ik ook al een duits stelletje tegen, wat ik al eerder in Goa (Arambol) had ontmoet. Aan de ene kant toevallig want India is heel groot, aan de andere kant doen de meeste toeristen ongeveer dezelfde plaatsen aan.

In Gokarna bekijken we wat tempels, maar dat mag alleen van de buitenkant omdat buitenlanders geen toegang hebben tot de tempel zelf. Verder winkelen we wat. Op de terugweg naar Ohm beach vragen we de weg aan een groep Indische vrouwen, maar die sturen ons via een omweg naar de goede plek. Waarschijnlijk hebben ze de vraag niet begrepen. 's Avonds na het eten luister ik met wat anderen op het strand naar de jongen van het zweedse stel. Hij heeft een sitar (soort gitaar) gekocht en lessen genomen in India. Hij laat nu horen wat hij heeft geleerd en het klinkt heel goed, zeker onder deze sterrenhemel.

Ik ben in totaal 6 dagen op dezelfde plek gebleven. Het eten was goed en ik had veel leuke mensen ontmoet. Daarnaast heb je hier bijna geen last van bedelaars, straatmensen en andere handelaren. Er lopen alleen 5 Indiërs rond die allemaal dezelfde drums verkopen. Het guesthouse was een fijne plek met een openlucht-toilet en -douche. De douche was niet meer dan een kraantje met een grote en kleine emmer (Bucket-shower). Grote emmer vullen en met de kleine water over jezelf gooien. Het went snel. Daarnaast gebeurde er genoeg. In kamer 5 liepen muizen over de vloer en de nacht daarna over het plafond. In kamer 2 werd een kleine phyton gevonden. In een andere kamer klaagde een meisje over een grote rat die haar 's nachts bezocht. Ik sliep zelf in kamer 4 en heb niets gemerkt. Daarnaast hebben de 2 engelsen die ik had ontmoet een luipaard gezien toen ze naar Gokarna gingen. De luipaard liep door de hoofdstraat zelf dus alle bevolking vluchtte de zijstraten in. Uiteindelijk is de luipaard verdoofd en afgevoerd per vrachtwagen. Sommige mensen beweren dat het er 3 waren en dat er dus nog 2 (jongeren) op de vlucht zijn.......................

De voorlaatste avond hebben we geprobeerd een klein feestje te bouwen. Dat was het idee van Shanta althans. Ze had gevraagd bij 1 van de restaurants of het mogelijk was. Maar we moesten eerst wachten totdat een hele club Israeliërs weg was. Ze waren namelijk heel serieus aan het kaarten en de muziek mag dus niet harder van ze. De Israeliërs hebben bijna allemaal in de oorlog meegevochten (tegen Palestijnen), dus je moet af en toe een beetje oppassen. Individueel zijn het hele aardige mensen. Ik heb een keer met een Israelisch meisje gelunched dat bij mij aan tafel kwam zitten, een heel aardig mens. Maar in groepen zijn ze meestal (hoor ik van verschillende reizigers) niet de meest sociale mensen. Israeliërs gaan weg, boxen gaan naar het strand en tafels worden opzijgezet.
De drijvende veer (?) van deze avond is een 52-jarige marrokkaan. Hij danst alsof zijn leven ervan afhangt. Maar met 6 mensen maak je geen feestje, dus ik ga terug naar mijn guesthouse om meer mensen op te trommelen. Met 9 mensen maak je nog steeds geen feestje dus we vragen of ze een kampvuur kunnen voorbereiden. Voor geld doen Indiërs bijna alles. Ook wordt wat vuurwerk afgestoken, dat had het engelse meisje nog meegenomen voor een verjaardag van iemand. Uiteindelijk wordt de muziek uitgezet en verzamelen zich zo'n 40 man in totaal om het kampvuur, toch nog een geslaagd feestje.

De laatste avond zag ik 2 Indiërs een groot vissersnet naar het strand slepen. De opbrengst was aardig en een passerende local dacht aardig te zijn door alvast wat niet-eetbare vissen terug in zee te gooien. Hij pakt vervolgens een kleine sting-ray op met zijn hand en verwondt zich. Opvallend dat een stingray van 5 cm ook een wond van 5 cm kan veroorzaken (met zijn staart, ik weet niet of er ook gif wordt afgegeven). Dezelfde avond ging ik in een restaurant bij een ander stel aan een tafel zitten (hij uit London, zij uit Zweden), dit omdat alle tafels bezet waren. Even later kwam Shanta erbij zitten en toen zei 1 van ons, maar gelijkertijd dachten we allemaal hetzelfde, 'dat het zo bijzonder was om 4 verschillende nationaliteiten aan een tafel te hebben'. En dat het jammer is dat het in je eigen land niet zo snel gebeurt. Even later komen er ook nog een schot en een duitse vrouw bij, vrienden van het stel.

Ik zit nu in een guesthouse in Gokarna zelf. Ik wil nog even hier blijven want vandaag is Shivaratra begonnen, een festival om de hindoegod Shiva te eren. Dat betekent voor hindoes de eerste dagen vasten en 's nachts niet mogen slapen. Daarnaast veel de tempels bezoeken. Er vindt dus van alles plaats, ik blijf waarschijnlijk in ieder geval tot en met 11 maart hier, want dan gaan ze met enorme praalwagens (40 meter hoog) door de stad rijden. Dat gebeurt maar 1 X per jaar. Ik heb vanochtend nog met een gids wat tempels bezocht. Hij leek me aardig en betrouwbaar en hoorde bij het guesthouse. Achteraf wilde hij meer geld hebben dan ik had verwacht, jammer.

Vanuit hier trek ik naar het Noorden, ik begin met Pune (vlakbij Mumbai, maar meer inland).

Nog wat meer opvallendheden over India:
- Stroomonderbrekingen gebeuren dagelijks en vaak meerdere keren per dag. Meestal duurt het maar een tiental seconden, maar soms ook een aantal uur. Daarom vertrouwen de meeste westerlingen het vlees hier niet. Als het in de vriezer zit, dan wordt het ontdooid, opnieuw bevroren, etc. Zo sprak ik een duitse jongen en die had op die manier waarschijnlijk een parasiet opgelopen wat langdurig problemen gaf. Zelf eet ik meestal vegetarisch, af en toe vis en heel af en toe kip. Er zijn hier genoeg vegetarische maaltijden te verkrijgen, dus da's geen probleem.

- In het guesthouse van Ohm beach hadden ze ook een watertoevoerprobleem, soms minuten of uren achter elkaar geen water. Lastig als je net onder de douche staat.

- Toen ik na het zwemmen op een rotspartij stond om wat op te drogen kwam een man naar me toe. Het gesprek ging als volgt.

Hij:"Excuse me, can I ask you something?"
Ik: "Yes"
Hij:"Excuse me, can I ask you something?"
Ik: "Yes" (luider)
Hij:"Excuse me, can I ask you something?"
Ik: "Yes" (nog luider)
Hij:"Excuse me, can I ask you something?"
Ik: "Yes" (bijna schreeuwend, waarschijnlijk is zijn engels niet zo goed)

(hij laat een visitekaartje zien met daarop de tekst: "Sir. X is a professional ear-cleaner and is recommended by ......")

Vervolgens:
Hij: "Can I look into your ears?"
Ik: "No, not possible"
Hij: "only looking, not cleaning"
ik: "no"
Hij: (beledigd) "only looking, not cleaning!"
ik: "no!"
Hij: "only looking, not cleaning!!"
Ik: "NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Soms is het moeilijk om je respect voor anderen te behouden. Toch is ear-cleaner een echt beroep in India.

Groeten van Stefan.
Het is nu lichtbewolkt, 33 graden en ik heb sinds mijn aankomst hier al geen regendruppel meer meegemaakt.