Groeten uit Cochin - Kerala
Door: Stefan
Blijf op de hoogte en volg Stefan Ruben
13 Februari 2005 | India, New Delhi
Hoi allemaal,
Ik bevind me op dit moment in de provincie Kerala, in het plaatsje Cochin/Kochi. Dit ligt aan de westkust dichtbij het zuidelijkste puntje van India. India kun je vergelijken met een omgekeerde driehoek, ik zit nu in de top(v/d 3-hoek). Het is hier zo'n 35 graden maximaal en de lucht-vochtigheid is vrij hoog.
De eerste dagen na mijn laatste mail heb ik niet veel gedaan. Ik had tijdens een nacht bijna 39 graden koorts, mijn lichaams-temperatuur is normaal 36/36.5 dus dat was tijd om het echt rustig aan te doen. Het guesthouse was niet duur (200 rupees = 3,5 euro voor een eigen kamer, douche/toilet moest ik wel delen). De kamer was, zeker voor indische normen zeer schoon en zag er vrij westers uit, compleet met enorme ventilator aan het plafond. Het leuke aan dit guesthouse is dat het buiten het plaatsje Arambol zelf ligt. Dus meer locals dan toeristen en een strand bijna voor jezelf. De eigenaar, Lawrence bezit ook een supermarkt vlakbij het guesthouse, dus dat is makkkelijk als je je niet lekker voelt. Verder woont de hele familie (vader/moeder/ooms en tantes) allemaal in de buurt, dus de hele dag wordt je door iedereen gedag gezegd. Ik ben zelfs een keer bij een oom van Lawrence thuisgeweest. Oom speelde op de viool, ik op de gitaar, lachen.
Het is 1 minuut lopen van het strand, dus da's heerlijk dichtbij om te zwemmen, wat hier goed kan. Afkoelen doe je echter niet, daar is het water te warm voor. Wat me opvalt is dat deze plaats (Arambol) en met name dit guesthouse veel mensen trekt die hier maanden verblijven en dan elk jaar terugkomen. Aan de ene kant begrijp ik het (super-relaxed en je weet niet hoe dit paradijsje over 5 jaar zal zijn). Aan de andere kant er is nog zoveel meer te zien. Ook heeft elke backpacker (behalve Stefan) hier zijn eigen brommer of motor. Meestal wordt het een motor, ze doen daar namelijk niet moeilijk over in India (motor-rijbewijs, nee hoor en internationaal rijbewijs, helemaal niet nodig).
Er zijn verschillende mensen met wie ik leuk contact heb: duits stelletje die een healing-cursus doet met kristallen(?), Fransman die zeer veel gereisd heeft en een zweedse jongen die hier zijn eigen huisje en motor heeft en die elk jaar wel een paar maanden hier blijft. We zitten allemaal in of vlakbij hetzelfde guesthouse, dus we spreken elkaar regelmatig, aan de andere kant doet ieder toch ook zijn eigen ding.
Omdat het carnaval was, was er afgelopen dinsdag een optocht. Dit werd gevormd door met name westerse toeristen en wat Indiërs. Er waren 2 draken van de partij. De optocht ging van Arambol-city naar de surfers club, hier zou dan het grote feest zijn. Ik ben daar ook heengegaan, alleen, want ik kon niet zo snel mensen van het guesthouse vinden. Ik had daar al snel wat mensen ontmoet (Engels meisje met Indische jongen) en heb daar samen wat biertjes mee gedronken. Het is grappig om te zien dat de meeste europeanen die Goa aandoen veel weg hebben van Indiërs: mannen met lange baarden, lang haar, dreadlocks, omwikkeld met doeken (lichaam en hoofd), vrouwen met doeken, veel kettingen en versielsels. Ze hebben zich nu nog meer uitgedost omdat het carnaval is. Later op de avond kom ik nog wat familie van Lawrence (= guesthouse-eigenaar) tegen.
Ik ben nog t/m vrijdag gebleven in Goa/ Arambol. Ik had toen geen koorts meer, griep was zo goed als over en diaree ook. Dus weer fit genoeg om verder te reizen. Eerst achterop de motor bij de Zweedse jongen, die moest toch die kant op. Uiteindelijk via 1 bus, toen taxi, toen achterop de motortaxi, aangekomen op Margao. Vanaf hier trein geboekt naar Cochin, ik hoorde dat de trein volgeboekt zat. Dus ik kreeg een goede plaats op de wachtlijst. 3 uur later, ondertussen wat gegeten en gelezen, weer terug. Plaats is bevestigt, ik vertrek 's avonds om 19:45 en kom om 11:00 de volgende ochtend aan. Ik heb gekozen voor luxe, dat wil zeggen, airconditioned en 2 (2-tier) i.p.v. 3 banken onder elkaar. Beddengoed wordt door de trein aangeboden. Vrij klein bedje (schat 1.85 m lang) en smal, maar toch bijna de hele nacht achtereen geslapen. Ik had een hoes om mijn backpack gedaan en dit met slotjes aan de trein zelf vastgemaakt, dus ik had geen zorgen.
De volgende dag met autoriksja naar guesthouse, want ik had geen zin in lopen-veerboot-lopen. Riksja had de naam ferrari, volgens de eigenaar. Ik moest eraan geloven ook, ik denk niet dat ik nog een keer met ferrari meega, maar hij was wel snel en veel sneller dan de andere riksja's/ tuktuk's.
Gisteren aangekomen en vandaag hetgeen gedaan waar de provincie Kerala beroemd om is. Backwaters, dit zijn een soort kanalan die onderling met elkaar verbonden zijn. Dit omringd door palmbomen en zeer veel groen. Hier vaar je dan doorheen met een boot zoals in Venetië. 2 mannen die met enorme bamboestammen de boot voortduwen. Leuk, relaxed en onderweg prachtige uitzichten. Onderweg nog gestopt bij verschillende kleine bedrijfjes: Een cementmakerij, hier verbranden ze schelpen en maken van het brouwsel cementpoeder.
Een traditioneel spinnewiel: hier wordt van vezels van de kokosnoten touw gemaakt.
Verder groeit hier alles in het wild: ananas, kokosnoten, papaya, cashewnoten, etc.
De tour was met lunch erbij, witte rijst, groenten, verschillende sausjes geserveerd op een bananenblad. Als toe een banaan en een soort rijstpudding. Er werd geen bestek bijgeleverd, dus met de rechterhand eten. Het was leuk en duurde eigenlijk met vervoer ernaartoe, etc. de hele dag. De groep was gelukkig niet te groot. Ik ga zo met 2 mensen van de backwaterstour eten, 2 Canadezen (vrouw van 29 en man van 45, die even met elkaar reizen). Toch eet/reis ik niet altijd met anderen, ook wel eens alleen, maar vind dat dan ook niet erg. Dan kan ik eindelijk mijn dagboek bijwerken. Verder heb ik dan veel contact met Indiërs, waarvan heel veel (met name de studenten) oprecht aardig zijn en goed engels spreken. Wat grappig is dat Indische studenten al snel je e-mailadres of huisadres willen hebben. Meestal geef ik dan een 2e emailadres of vals adres op, ik trap er namelijk niet nog een keer in.
Verder begin ik me steeds beter thuis te voelen in India. India, iedereen zegt, je haat het of je wordt er verliefd op. Ik denk dat iedereen die het hier langer dan 2 weken uithoudt er wel verliefd op moeten worden, want er is zoveel te zien en te beleven hier. De geuren, het leven wat zich met name op straat afspeelt, de vriendelijkheid van de bevolking en de prachtige natuur. Daarnaast natuurlijk de armoede, de corruptie en de bedelaars. Maar de algemene overall-indruk is toch zeer positief.
Groeten uit het zonnige Kerala/Cochin. Morgen ga ik waarschijnlijk naar een nationaal park per bus. Daar wil ik een tijdje verblijven in een van de boomhuisjes, ze hebben er ook tijgers.
Ik bevind me op dit moment in de provincie Kerala, in het plaatsje Cochin/Kochi. Dit ligt aan de westkust dichtbij het zuidelijkste puntje van India. India kun je vergelijken met een omgekeerde driehoek, ik zit nu in de top(v/d 3-hoek). Het is hier zo'n 35 graden maximaal en de lucht-vochtigheid is vrij hoog.
De eerste dagen na mijn laatste mail heb ik niet veel gedaan. Ik had tijdens een nacht bijna 39 graden koorts, mijn lichaams-temperatuur is normaal 36/36.5 dus dat was tijd om het echt rustig aan te doen. Het guesthouse was niet duur (200 rupees = 3,5 euro voor een eigen kamer, douche/toilet moest ik wel delen). De kamer was, zeker voor indische normen zeer schoon en zag er vrij westers uit, compleet met enorme ventilator aan het plafond. Het leuke aan dit guesthouse is dat het buiten het plaatsje Arambol zelf ligt. Dus meer locals dan toeristen en een strand bijna voor jezelf. De eigenaar, Lawrence bezit ook een supermarkt vlakbij het guesthouse, dus dat is makkkelijk als je je niet lekker voelt. Verder woont de hele familie (vader/moeder/ooms en tantes) allemaal in de buurt, dus de hele dag wordt je door iedereen gedag gezegd. Ik ben zelfs een keer bij een oom van Lawrence thuisgeweest. Oom speelde op de viool, ik op de gitaar, lachen.
Het is 1 minuut lopen van het strand, dus da's heerlijk dichtbij om te zwemmen, wat hier goed kan. Afkoelen doe je echter niet, daar is het water te warm voor. Wat me opvalt is dat deze plaats (Arambol) en met name dit guesthouse veel mensen trekt die hier maanden verblijven en dan elk jaar terugkomen. Aan de ene kant begrijp ik het (super-relaxed en je weet niet hoe dit paradijsje over 5 jaar zal zijn). Aan de andere kant er is nog zoveel meer te zien. Ook heeft elke backpacker (behalve Stefan) hier zijn eigen brommer of motor. Meestal wordt het een motor, ze doen daar namelijk niet moeilijk over in India (motor-rijbewijs, nee hoor en internationaal rijbewijs, helemaal niet nodig).
Er zijn verschillende mensen met wie ik leuk contact heb: duits stelletje die een healing-cursus doet met kristallen(?), Fransman die zeer veel gereisd heeft en een zweedse jongen die hier zijn eigen huisje en motor heeft en die elk jaar wel een paar maanden hier blijft. We zitten allemaal in of vlakbij hetzelfde guesthouse, dus we spreken elkaar regelmatig, aan de andere kant doet ieder toch ook zijn eigen ding.
Omdat het carnaval was, was er afgelopen dinsdag een optocht. Dit werd gevormd door met name westerse toeristen en wat Indiërs. Er waren 2 draken van de partij. De optocht ging van Arambol-city naar de surfers club, hier zou dan het grote feest zijn. Ik ben daar ook heengegaan, alleen, want ik kon niet zo snel mensen van het guesthouse vinden. Ik had daar al snel wat mensen ontmoet (Engels meisje met Indische jongen) en heb daar samen wat biertjes mee gedronken. Het is grappig om te zien dat de meeste europeanen die Goa aandoen veel weg hebben van Indiërs: mannen met lange baarden, lang haar, dreadlocks, omwikkeld met doeken (lichaam en hoofd), vrouwen met doeken, veel kettingen en versielsels. Ze hebben zich nu nog meer uitgedost omdat het carnaval is. Later op de avond kom ik nog wat familie van Lawrence (= guesthouse-eigenaar) tegen.
Ik ben nog t/m vrijdag gebleven in Goa/ Arambol. Ik had toen geen koorts meer, griep was zo goed als over en diaree ook. Dus weer fit genoeg om verder te reizen. Eerst achterop de motor bij de Zweedse jongen, die moest toch die kant op. Uiteindelijk via 1 bus, toen taxi, toen achterop de motortaxi, aangekomen op Margao. Vanaf hier trein geboekt naar Cochin, ik hoorde dat de trein volgeboekt zat. Dus ik kreeg een goede plaats op de wachtlijst. 3 uur later, ondertussen wat gegeten en gelezen, weer terug. Plaats is bevestigt, ik vertrek 's avonds om 19:45 en kom om 11:00 de volgende ochtend aan. Ik heb gekozen voor luxe, dat wil zeggen, airconditioned en 2 (2-tier) i.p.v. 3 banken onder elkaar. Beddengoed wordt door de trein aangeboden. Vrij klein bedje (schat 1.85 m lang) en smal, maar toch bijna de hele nacht achtereen geslapen. Ik had een hoes om mijn backpack gedaan en dit met slotjes aan de trein zelf vastgemaakt, dus ik had geen zorgen.
De volgende dag met autoriksja naar guesthouse, want ik had geen zin in lopen-veerboot-lopen. Riksja had de naam ferrari, volgens de eigenaar. Ik moest eraan geloven ook, ik denk niet dat ik nog een keer met ferrari meega, maar hij was wel snel en veel sneller dan de andere riksja's/ tuktuk's.
Gisteren aangekomen en vandaag hetgeen gedaan waar de provincie Kerala beroemd om is. Backwaters, dit zijn een soort kanalan die onderling met elkaar verbonden zijn. Dit omringd door palmbomen en zeer veel groen. Hier vaar je dan doorheen met een boot zoals in Venetië. 2 mannen die met enorme bamboestammen de boot voortduwen. Leuk, relaxed en onderweg prachtige uitzichten. Onderweg nog gestopt bij verschillende kleine bedrijfjes: Een cementmakerij, hier verbranden ze schelpen en maken van het brouwsel cementpoeder.
Een traditioneel spinnewiel: hier wordt van vezels van de kokosnoten touw gemaakt.
Verder groeit hier alles in het wild: ananas, kokosnoten, papaya, cashewnoten, etc.
De tour was met lunch erbij, witte rijst, groenten, verschillende sausjes geserveerd op een bananenblad. Als toe een banaan en een soort rijstpudding. Er werd geen bestek bijgeleverd, dus met de rechterhand eten. Het was leuk en duurde eigenlijk met vervoer ernaartoe, etc. de hele dag. De groep was gelukkig niet te groot. Ik ga zo met 2 mensen van de backwaterstour eten, 2 Canadezen (vrouw van 29 en man van 45, die even met elkaar reizen). Toch eet/reis ik niet altijd met anderen, ook wel eens alleen, maar vind dat dan ook niet erg. Dan kan ik eindelijk mijn dagboek bijwerken. Verder heb ik dan veel contact met Indiërs, waarvan heel veel (met name de studenten) oprecht aardig zijn en goed engels spreken. Wat grappig is dat Indische studenten al snel je e-mailadres of huisadres willen hebben. Meestal geef ik dan een 2e emailadres of vals adres op, ik trap er namelijk niet nog een keer in.
Verder begin ik me steeds beter thuis te voelen in India. India, iedereen zegt, je haat het of je wordt er verliefd op. Ik denk dat iedereen die het hier langer dan 2 weken uithoudt er wel verliefd op moeten worden, want er is zoveel te zien en te beleven hier. De geuren, het leven wat zich met name op straat afspeelt, de vriendelijkheid van de bevolking en de prachtige natuur. Daarnaast natuurlijk de armoede, de corruptie en de bedelaars. Maar de algemene overall-indruk is toch zeer positief.
Groeten uit het zonnige Kerala/Cochin. Morgen ga ik waarschijnlijk naar een nationaal park per bus. Daar wil ik een tijdje verblijven in een van de boomhuisjes, ze hebben er ook tijgers.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
