groeten uit Wuhan
Door: Stefan
Blijf op de hoogte en volg Stefan Ruben
05 November 2005 | China, Wuhan
Hier deel 2:
In de trein ontmoet ik 3 geneeskunde-studenten, het zijn de enigen die Engels
kunnen spreken in de coupe. Ze komen uit Nanjing en zijn op reis voor hun studie. We leren elkaar kaartspelletjes, ik leer ze 'pesten'. Ze hebben een lading eten meegenomen en alles wordt met mij gedeeld terwijl ik eigenlijk al voor de treinrit mijn avondeten had genuttigd. Eigenlijk als je Chinezen ziet in het openbaar vervoer of op straat dan zie je ze vaak eten. Dat
varieert van vleesspiesjes, soms (koud) vlees (verpakt), fruit, noten, zaden, etcetera.
De volgende ochtend kom ik rond 7 uur 's ochtends aan in Chongqing. Dan is het even spannend voor me want in Xian had ik iemand alvast een cruise laten boeken. Deze jongen kwam naar me toe in het treinstation in Xian en had me naar een hotel gebracht. Hij vertelde dat hij ook een cruise kon boeken, ik moest dan 100 yuan (zo'n 10 euro) aanbetalen. Het ging allemaal niet offi- cieel, ik kreeg een bewijs van aanbetaling op een rommelig papiertje wat hij uit zijn agenda scheurde. Maar de jongen kwam betrouwbaar over. En bij de uitgang van het station staat een chinese dame te wachten met een bordje met mijn naam erop. We nemen een taxi naar het reisbureau en ze vertelt me wat de cruise precies inhoudt. Vervolgens heb ik nog de hele dag voor de bezienswaar- digheden in Chongqing maar er is niet veel te doen hier. Ik bezoek een boeddhistische tempel en de Carrefour. De Carrefour is een
megasupermarkt net als in Frankrijk, ditmaal zonder stokbrood maar met chinese lekkernijen.
Aan het einde van de middag loop ik met een andere dame van het reisbureau richting de boot. Deze dame spreekt geen woord Engels, de dame van vanochtend sprak perfect Engels. Ze blijkt een soort hostess te zijn want
regelt alles en gaat zelf ook mee met de boot. Ze wijst me naar mijn kamer, die ik deel met 2 chinese mannen van rond de 40. Ze spreken geen Engels maar zijn erg aardig. De hostess komt nog even langs om te zeggen hoe laat we moeten opstaan. Af en toe worden wat berichten in het chinees uitgezonden die je dan via een intercom in elke kamer kan horen.
De volgende ochtend geven de chinese mannen aan dat ik moet meekomen voor het ontbijt. Het is voor mij allemaal een beetje onduide-lijk want bij mijn cruise zit geen maaltijd inbegrepen. Het ontbijt bestaat uit gestoomde kadetten, rijstpudding, versge-brande pinda's en 2 soorten groenten.
Na het ontbijt gaan we van boord. Als de boot aangemeerd is en de eerste mensen van de boot afstappen is dat voor de chinezen een sein om te gaan duwen en trekken als kleine kinderen. Ze weigeren de ander voor te laten, ze dringen liever zelf voor. Op de kade moeten we ons groeperen bij onze
hostess die met een vlaggetje wappert. Onze groep, zo'n 30 chinezen en ik krijgen nu een gids mee. Want we gaan ghost city bezoeken, een dorpje waar niemand meer woont. De achtergrond hiervan snap ik niet helemaal want de gids spreekt alleen chinees. Samen met de chinezen van mijn kamer die bij
een groep van 10 vrienden/collega's horen wandel ik door het dorp langs de verschil- lende tempels. Er is ook een donkere ruimte wat de route van leven naar het hiernamaals moet uitbeelden. Het lijkt het meest op een spookhuis. Er hoort zelfs een ritje in een karretje a la de kermis bij.
We gaan terug naar de boot voor lunch, dit heb ik eigenlijk al gehad bij een van de souvenier-stalletjes. Mijn kamergenoten geven aan dat ik met ze mee moet komen. Ik moet bij ze aan tafel zitten en krijg meteen eten en bier voorgeschoteld van ze. De hostess komt naar me toe en zegt dat het eigenlijk niet de bedoeling is dat ik hierbij zit. Ik heb niet voor de maaltijden
betaalt maar de 10 mannen hebben een soort all-inclusive pakket. Maar de mannen maken bezwaar, ze zeggen dat ik gewoon bij de groep hoor nu, en de hostess vindt het goed zo. De maaltijden werken meestal namelijk als volgt, iedereen krijgt een kommetje met rijst en er staan zo'n 10 verschillende
groenten/vleesmaaltijden op tafel. Uit die laatste kan iedereen gewoon wat uit pakken met zijn chopsticks. Ik had geen moeite om apart voor mijn eten te betalen, maar de mannen staan erop dat ze hun voedsel met me willen delen.
's Middags meren we af bij een tempel van 12 verdiepingen. Op de boot zijn naast zo'n 200 Chinezen en mij 3 foreigners waaronder een Canadees stel van 50+. Ze reizen als backpackers door China en spreken geen woord Chinees, knap hoor! Ik praat wat met dit Canadese stel maar we moeten weer terug naar
de boot want we hadden maar 1 uur om dit te bezichtigen. 1 uur is niet lang als je eerst langs 1 kilometer met souvenierstalletjes moet lopen. Deze stalletjes hebben schreeuwerige verkopers, sommigen zelfs met luidsprekers en als ze mij zien dan is het van, " (h)ello T-shirt", "(h)ello fruit".
Terug op de boot is het wat luieren en lezen in onze kajuit. Het uitzicht vanaf de boot is niet heel spectaculair, de rivier is hier heel breed, je kunt nauwelijks de oevers zien. Het weer is trouwens ook minder, bewolkt en mistig. De rivier is hier de openbare vuilnisbak, bruin van kleur en overal zwerfvuil. Tijdens het avondeten wordt een lading bier weggedronken door
sommige chinezen aan mijn tafel. Dit gaat gemakkelijk, want het chinese bier is goedkoop (4 yuan (40 eurocent) per fles van 650 mililiter. Daarnaast is het zoet van smaak en licht qua alcoholpercentage (3,5 i.p.v. 5). Ik moet met iedere tafelgenoot proosten, 'kanbei' in het chinees. In China is het zo dat als je je vriend respecteert dan drink je na het proosten je glas in 1
keer leeg.
De volgende dag is de hoofddag van de tour, we gaan namelijk langs de 3 gorges. De rivier is hier een stuk smaller en er steken hier kliffen en begroeide rotspartijen vlak naast de rivier omhoog. We worden al vroeg
opgetrommeld, zo rond 6 uur staat iedereen klaar op het bovendek. Het nut ervan snap ik niet helemaal want het wordt pas licht rond 7 uur. Het is waarschijnlijk om de spanning wat op te voeren, een paar chinese toeristen
doet wat Tai Chi (langzame vorm van karate) op de boot. Na de 1e gorge gaan we over op een kleinere boot want we gaan nu naar een zijtak van de rivier, de 3 mini-gorges. De rivier is hier een stuk smaller, de omgeving groener en de kliffen zijn hoger. Spectacu-lair dus. Alleen jammer dat het weer
tegenzit, het regent. Het feest is nog niet afgelopen want we gaan nu over op een smalle houten boot om de 3 baby gorges te bezoeken. De rivier is hier schoon en heeft een groene kleur. Vervolgens gaan we het hele stuk weer
terug naar de hoofdadder. Zowel in de kamer als op de verschillende binnendekken van onze boot is de hoogte 1,95, ik voel me dus het beste thuis op het buitendek.
Dezelfde avond gaan we nog 1 X van de boot. We gaan namelijk de 3 gorges dam bezoeken. Een gigantisch project, de dam is 2 kilometer wijd, 185 hoog en het project zal zo'n 70 biljoen dollar kosten. Het zal in 2009 klaar zijn en kan dan een kwart van de chinese bevolking van stroom voorzien. Maar door dit project zal ook het waterniveau stijgen en dit betekent waarschijnlijk
het einde van de pracht en praal van de 3 gorges. Daarnaast zullen 2 miljoen
inwoners moeten verhuizen omdat hun huis zich onder het waterniveau zal bevinden. Terwijl wij de dam bezoeken gaat ons schip door de sluisen van dezelfde dam. De chinezen zijn enorm trots op dit bouwproject en maken foto's van elkaar poserend voor de dam, in het donker want het is 9 uur 's
avonds. Vervolgens stopt de touringcar nog bij een stop met aqaurium en een show met vechtende ridders te paard. Wat de relatie hiervan met de dam is, geen idee. We moeten nu nog wachten tot 3 uur 's nachts want dan zal de boot door alle sluisen zijn en dan kunnen we weer aan boord. We vullen de tijd
met eten.
Rond 6 uur is het opstaan want we gaan vervolgens per bus naar Wuhan. Vanaf
Wuhan heb ik een trein richting Guilin, deze plaats ligt dichtbij de grens met Vietnam.
In de trein ontmoet ik 3 geneeskunde-studenten, het zijn de enigen die Engels
kunnen spreken in de coupe. Ze komen uit Nanjing en zijn op reis voor hun studie. We leren elkaar kaartspelletjes, ik leer ze 'pesten'. Ze hebben een lading eten meegenomen en alles wordt met mij gedeeld terwijl ik eigenlijk al voor de treinrit mijn avondeten had genuttigd. Eigenlijk als je Chinezen ziet in het openbaar vervoer of op straat dan zie je ze vaak eten. Dat
varieert van vleesspiesjes, soms (koud) vlees (verpakt), fruit, noten, zaden, etcetera.
De volgende ochtend kom ik rond 7 uur 's ochtends aan in Chongqing. Dan is het even spannend voor me want in Xian had ik iemand alvast een cruise laten boeken. Deze jongen kwam naar me toe in het treinstation in Xian en had me naar een hotel gebracht. Hij vertelde dat hij ook een cruise kon boeken, ik moest dan 100 yuan (zo'n 10 euro) aanbetalen. Het ging allemaal niet offi- cieel, ik kreeg een bewijs van aanbetaling op een rommelig papiertje wat hij uit zijn agenda scheurde. Maar de jongen kwam betrouwbaar over. En bij de uitgang van het station staat een chinese dame te wachten met een bordje met mijn naam erop. We nemen een taxi naar het reisbureau en ze vertelt me wat de cruise precies inhoudt. Vervolgens heb ik nog de hele dag voor de bezienswaar- digheden in Chongqing maar er is niet veel te doen hier. Ik bezoek een boeddhistische tempel en de Carrefour. De Carrefour is een
megasupermarkt net als in Frankrijk, ditmaal zonder stokbrood maar met chinese lekkernijen.
Aan het einde van de middag loop ik met een andere dame van het reisbureau richting de boot. Deze dame spreekt geen woord Engels, de dame van vanochtend sprak perfect Engels. Ze blijkt een soort hostess te zijn want
regelt alles en gaat zelf ook mee met de boot. Ze wijst me naar mijn kamer, die ik deel met 2 chinese mannen van rond de 40. Ze spreken geen Engels maar zijn erg aardig. De hostess komt nog even langs om te zeggen hoe laat we moeten opstaan. Af en toe worden wat berichten in het chinees uitgezonden die je dan via een intercom in elke kamer kan horen.
De volgende ochtend geven de chinese mannen aan dat ik moet meekomen voor het ontbijt. Het is voor mij allemaal een beetje onduide-lijk want bij mijn cruise zit geen maaltijd inbegrepen. Het ontbijt bestaat uit gestoomde kadetten, rijstpudding, versge-brande pinda's en 2 soorten groenten.
Na het ontbijt gaan we van boord. Als de boot aangemeerd is en de eerste mensen van de boot afstappen is dat voor de chinezen een sein om te gaan duwen en trekken als kleine kinderen. Ze weigeren de ander voor te laten, ze dringen liever zelf voor. Op de kade moeten we ons groeperen bij onze
hostess die met een vlaggetje wappert. Onze groep, zo'n 30 chinezen en ik krijgen nu een gids mee. Want we gaan ghost city bezoeken, een dorpje waar niemand meer woont. De achtergrond hiervan snap ik niet helemaal want de gids spreekt alleen chinees. Samen met de chinezen van mijn kamer die bij
een groep van 10 vrienden/collega's horen wandel ik door het dorp langs de verschil- lende tempels. Er is ook een donkere ruimte wat de route van leven naar het hiernamaals moet uitbeelden. Het lijkt het meest op een spookhuis. Er hoort zelfs een ritje in een karretje a la de kermis bij.
We gaan terug naar de boot voor lunch, dit heb ik eigenlijk al gehad bij een van de souvenier-stalletjes. Mijn kamergenoten geven aan dat ik met ze mee moet komen. Ik moet bij ze aan tafel zitten en krijg meteen eten en bier voorgeschoteld van ze. De hostess komt naar me toe en zegt dat het eigenlijk niet de bedoeling is dat ik hierbij zit. Ik heb niet voor de maaltijden
betaalt maar de 10 mannen hebben een soort all-inclusive pakket. Maar de mannen maken bezwaar, ze zeggen dat ik gewoon bij de groep hoor nu, en de hostess vindt het goed zo. De maaltijden werken meestal namelijk als volgt, iedereen krijgt een kommetje met rijst en er staan zo'n 10 verschillende
groenten/vleesmaaltijden op tafel. Uit die laatste kan iedereen gewoon wat uit pakken met zijn chopsticks. Ik had geen moeite om apart voor mijn eten te betalen, maar de mannen staan erop dat ze hun voedsel met me willen delen.
's Middags meren we af bij een tempel van 12 verdiepingen. Op de boot zijn naast zo'n 200 Chinezen en mij 3 foreigners waaronder een Canadees stel van 50+. Ze reizen als backpackers door China en spreken geen woord Chinees, knap hoor! Ik praat wat met dit Canadese stel maar we moeten weer terug naar
de boot want we hadden maar 1 uur om dit te bezichtigen. 1 uur is niet lang als je eerst langs 1 kilometer met souvenierstalletjes moet lopen. Deze stalletjes hebben schreeuwerige verkopers, sommigen zelfs met luidsprekers en als ze mij zien dan is het van, " (h)ello T-shirt", "(h)ello fruit".
Terug op de boot is het wat luieren en lezen in onze kajuit. Het uitzicht vanaf de boot is niet heel spectaculair, de rivier is hier heel breed, je kunt nauwelijks de oevers zien. Het weer is trouwens ook minder, bewolkt en mistig. De rivier is hier de openbare vuilnisbak, bruin van kleur en overal zwerfvuil. Tijdens het avondeten wordt een lading bier weggedronken door
sommige chinezen aan mijn tafel. Dit gaat gemakkelijk, want het chinese bier is goedkoop (4 yuan (40 eurocent) per fles van 650 mililiter. Daarnaast is het zoet van smaak en licht qua alcoholpercentage (3,5 i.p.v. 5). Ik moet met iedere tafelgenoot proosten, 'kanbei' in het chinees. In China is het zo dat als je je vriend respecteert dan drink je na het proosten je glas in 1
keer leeg.
De volgende dag is de hoofddag van de tour, we gaan namelijk langs de 3 gorges. De rivier is hier een stuk smaller en er steken hier kliffen en begroeide rotspartijen vlak naast de rivier omhoog. We worden al vroeg
opgetrommeld, zo rond 6 uur staat iedereen klaar op het bovendek. Het nut ervan snap ik niet helemaal want het wordt pas licht rond 7 uur. Het is waarschijnlijk om de spanning wat op te voeren, een paar chinese toeristen
doet wat Tai Chi (langzame vorm van karate) op de boot. Na de 1e gorge gaan we over op een kleinere boot want we gaan nu naar een zijtak van de rivier, de 3 mini-gorges. De rivier is hier een stuk smaller, de omgeving groener en de kliffen zijn hoger. Spectacu-lair dus. Alleen jammer dat het weer
tegenzit, het regent. Het feest is nog niet afgelopen want we gaan nu over op een smalle houten boot om de 3 baby gorges te bezoeken. De rivier is hier schoon en heeft een groene kleur. Vervolgens gaan we het hele stuk weer
terug naar de hoofdadder. Zowel in de kamer als op de verschillende binnendekken van onze boot is de hoogte 1,95, ik voel me dus het beste thuis op het buitendek.
Dezelfde avond gaan we nog 1 X van de boot. We gaan namelijk de 3 gorges dam bezoeken. Een gigantisch project, de dam is 2 kilometer wijd, 185 hoog en het project zal zo'n 70 biljoen dollar kosten. Het zal in 2009 klaar zijn en kan dan een kwart van de chinese bevolking van stroom voorzien. Maar door dit project zal ook het waterniveau stijgen en dit betekent waarschijnlijk
het einde van de pracht en praal van de 3 gorges. Daarnaast zullen 2 miljoen
inwoners moeten verhuizen omdat hun huis zich onder het waterniveau zal bevinden. Terwijl wij de dam bezoeken gaat ons schip door de sluisen van dezelfde dam. De chinezen zijn enorm trots op dit bouwproject en maken foto's van elkaar poserend voor de dam, in het donker want het is 9 uur 's
avonds. Vervolgens stopt de touringcar nog bij een stop met aqaurium en een show met vechtende ridders te paard. Wat de relatie hiervan met de dam is, geen idee. We moeten nu nog wachten tot 3 uur 's nachts want dan zal de boot door alle sluisen zijn en dan kunnen we weer aan boord. We vullen de tijd
met eten.
Rond 6 uur is het opstaan want we gaan vervolgens per bus naar Wuhan. Vanaf
Wuhan heb ik een trein richting Guilin, deze plaats ligt dichtbij de grens met Vietnam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
