Groeten uit Udaipur - Rajasthan
Door: Stefan
Blijf op de hoogte en volg Stefan Ruben
02 April 2005 | India, Udaipur
Hi allemaal,
De laatste keer dat ik jullie mailde zat ik in de voormalige portugese kolonie Diu. Ik had het er zo naar mijn zin, ik ben er 9 dagen gebleven. Ik ben blij dat mensen die ik daar ontmoet had eerder dan mij weggingen (om hun vliegtuig te halen), anders zat ik er nu nog. De groep vrienden werd eigenlijk steeds groter, het begon met 1 Nederlander, 1 Duitse jongen en 2 Franse jongens. Na een paar dagen kwamen er 2 Franse meisjes, 1 Frans stelletje, 1 Belgisch meisje, 1 Israelisch meisje en een meisje uit Oostenrijk bij. We trokken een groot deel van de dag met elkaar op en gingen meestal naar dezelfde plaats voor het avondeten. Overdag voornamelijk zwemmen en over het eiland trekken met de moped. Ik heb acht nachten lang op een matrasje op het dak geslapen.
's Avonds klommen we meestal nog hoger (trapje), om op het dak van de kerk zelf te kunnen liggen en de sterren te kunnen zien. 's Avonds zijn het fort en een aantal kerken verlicht, dus prachtig om zo te bekijken. De straathonden zorgen voor achtergrondmuziek. Als er eentje begint met janken of blaffen slaat de rest ook aan en dat weergalmt dan door de hele stad.
2 keer heb ik 's avonds bij een portugese familie gegeten. Ze nodigen toeristen uit om in hun huis te komen eten tegen kleine betaling. Dat betekent verschillende soorten vis, aardappelsalade, groene salade en een dessert. Ik heb in heel India nog niet zo lekker gegeten en dat met een grote Kingfisher (bier) voor nog geen 2 euro. 's Avonds tijdens het eten wordt er portugese muziek gedraaid, dit heeft veel weg van schlager-muziek (duitsland). Dus opnieuw weer een reden om in lachen uit te breken als we duitsers imiteren die 'bierfesten' vieren. Ik heb in een week nog niet eerder zoveel lol gehad. Toen ik vertrok uit Diu riep de familie 'bye stefan' en ik werd door de hele familie uitgezwaaid.
Ondanks dat Diu de enige plaats is waar alcohol legaal is (in de Gujarat-provincie) heb ik weinig bier gedronken, dit mede omdat we 's avonds vaak met de moped nog ergens naar toe gingen. En bezopen op een moped met iemand achterop zag ik niet zitten, vandaar.
Daarnaast zijn we 1 X naar een discotheek op het eiland geweest, dat was zeer speciaal. Het feest begon al om 8 uur 's avonds. We gingen met 11 foreigners naar binnen, dus de Indiërs keken hun ogen uit. Ik geloof dat er 95% mannen (Indiërs, geen foreigners) binnen was, dus het leek wel een gay-bar. De dansvloer op, om alles maar eens meegemaakt te hebben. Dat was heel speciaal, mannen in India dansen als vrouwen in Nederland/Europa. Zeer uitbundig en ze zijn erg close met elkaar. Toen ze zagen dat wij ook op de dansvloer stonden moesten we inhaken en meedoen (tot een bepaalde hoogte). We hebben veel MTV India gekeken dus we zijn bekende met de dansjes op hindoe-muziek. Het was speciaal. Voor de grap tilde ik 1 van de Indiërs op de dansvloer op en zette hem even verder weer neer. Dat had ik beter niet kunnnen doen, even later werd ik door een paar Indiërs opgepakt en op deze manier een paar rondjes meegenomen over de dansvloer. Er waren 2 Indische vrouwen aanwezig, 1 ervan danste met een klein kind op haar schouder. Verder waren er een aantal Indiërs ver heen, die gingen vervolgens zittend verder dansen. We hebben wat afgelachen die avond, ondanks dat het superbenauwd was dansten de Indiërs alsof hun leven ervan afhing. Toen het ons te heet werd, gingen we even buiten zitten, toen we terugkwamen was het feest afgelopen. De discotheek sloot al voor 11 uur 's avonds!!
De laatste dag heb ik riksja-chauffeur gespeeld door mijn vrienden 1 voor 1 achterop de moped (met bagage) naar het busstation te brengen. Dat waren er gelukkig maar 3, de meesten waren al eerder vertrokken. Raar dat dit afscheid nemen zwaar valt, misschien omdat je een week intens met elkaar optrekt en daarna elkaar waarschijnlijk nooit meer ziet? We hebben bijna allemaal e-amail + adres uitgewisseld, maar in de praktijk komt er nooit iets van.
's Avonds nam ik de nachtbus naar Ahmedabad, hier ontmoette ik een Indiër die bij een bank werkte. Hij trakteerde me op avondeten omdat hij me aardig vond en we praten wat. 's Ochtends 6 uur kwam ik aan in Ahmedabad, 10 uur vertrok mijn trein richting Mount Abu. Mount Abu ligt in Rajasthan. Een zeer droge provincie met vele forten en paleizen. Het ligt dicht tegen Pakistan aan. Vervolgens nog een bus en ik ben er. 2 Francaises van Diu gingen ook naar Mount Abu, ze zijn een dag eerder vertrokken. Ik heb beloofd hetzelfde guesthouse te bezoeken, ze zijn de eerste die ik zie in het guesthouse. Ik krijg hier een kamer wat meer lijkt op een appartement. 2 kamers met 3 bedden, een aparte toilet en badkamer en een balkon. En dat allemaal voor mij alleen, dat is een groot verschil met mijn matrasje op het dak.
Mount Abu is een hill station, dus op 1200 m. hoogte en lekker koel daardoor. Koeler dan de rest van Rajasthan waar het kwik nu kan oplopen tot 40 graden. Ik ga met een groep mee om de sunset te zien, we moeten oppassen met wandelen in dit gebied. Er komen namelijk panters en beren voor. Na de sunset gaan we met de hele club samen eten. 2 Francaises, 3 zwisterse meiden, 2 spanjaarden, 1 australiër en ik. Daarna kaarten op het dak van ons guesthouse.
Het valt de Australiër op hoe slecht het Engels van de mensen uit Zwitserland en Frankrijk is en dat klopt ook. Mensen uit Europa buiten Nederland zien 'the dutch' als taalkunstenaars. Engels spreken ze op hoog niveau en daarnaast ook nog eens Duits, Frans en soms zelfs Spaans. Daarnaast staat bij andere westerse landen Nederland ook hoog aangeschreven, dus iedereen kan zichzelf nu een schouderklopje geven. Als ze horen dat je uit Nederland komt gaat bij de meeste foreigners hun hart sneller kloppen. Iedereen is dol op Amsterdam, ze vinden het feit dat we allemaal fietsen te gek. En ze staan zeer positief tegenover ons beleid t.a.v. softdrugs, abortus, euthanasie en homo-sexualiteit. Ik vind de reactie af en toe wat overdreven, Frankrijk, Oostenrijk en U.K. hebben toch ook hun bijzonderheden? Waarom altijd Nederland? Ik ben aan de andere kant natuurlijk blij en trots Nederlander te zijn.
De volgende ochtend doe ik een sightseeing tour met de bus. Ik ben niet de enige foreigner, er is naast mij een stelletje (hij nederlands, zij nieuwzeelands). Sightseeing gaat langs tempels en uitkijkpunten maar topper is Dheelwara tempels. Groot tempelcomplex van marmer met zeer gedetailleerde en goed behouden bewerkingen. De volgende dag neem ik de bus naar Udaipur, stad met paleizen en een aantal grote meren eromheen. Dat ziet er waarschijnlijk bijzonder uit, maar nu niet. De meren staan droog en er is hier in 1 jaar tijd geen druppel neerslag gevallen. Iedereen kijkt uit naar de moesson. Voor veel mensen is het een afknapper, dat van die meren. Ik wist het al, gehoord van de mensen in Diu. Udaipur is een authentieke stad zonder hoogbouw in de oude stadskern en allemaal kleine, kromme straatjes, bijna Europees dus.
Groeten van Stefan.
De laatste keer dat ik jullie mailde zat ik in de voormalige portugese kolonie Diu. Ik had het er zo naar mijn zin, ik ben er 9 dagen gebleven. Ik ben blij dat mensen die ik daar ontmoet had eerder dan mij weggingen (om hun vliegtuig te halen), anders zat ik er nu nog. De groep vrienden werd eigenlijk steeds groter, het begon met 1 Nederlander, 1 Duitse jongen en 2 Franse jongens. Na een paar dagen kwamen er 2 Franse meisjes, 1 Frans stelletje, 1 Belgisch meisje, 1 Israelisch meisje en een meisje uit Oostenrijk bij. We trokken een groot deel van de dag met elkaar op en gingen meestal naar dezelfde plaats voor het avondeten. Overdag voornamelijk zwemmen en over het eiland trekken met de moped. Ik heb acht nachten lang op een matrasje op het dak geslapen.
's Avonds klommen we meestal nog hoger (trapje), om op het dak van de kerk zelf te kunnen liggen en de sterren te kunnen zien. 's Avonds zijn het fort en een aantal kerken verlicht, dus prachtig om zo te bekijken. De straathonden zorgen voor achtergrondmuziek. Als er eentje begint met janken of blaffen slaat de rest ook aan en dat weergalmt dan door de hele stad.
2 keer heb ik 's avonds bij een portugese familie gegeten. Ze nodigen toeristen uit om in hun huis te komen eten tegen kleine betaling. Dat betekent verschillende soorten vis, aardappelsalade, groene salade en een dessert. Ik heb in heel India nog niet zo lekker gegeten en dat met een grote Kingfisher (bier) voor nog geen 2 euro. 's Avonds tijdens het eten wordt er portugese muziek gedraaid, dit heeft veel weg van schlager-muziek (duitsland). Dus opnieuw weer een reden om in lachen uit te breken als we duitsers imiteren die 'bierfesten' vieren. Ik heb in een week nog niet eerder zoveel lol gehad. Toen ik vertrok uit Diu riep de familie 'bye stefan' en ik werd door de hele familie uitgezwaaid.
Ondanks dat Diu de enige plaats is waar alcohol legaal is (in de Gujarat-provincie) heb ik weinig bier gedronken, dit mede omdat we 's avonds vaak met de moped nog ergens naar toe gingen. En bezopen op een moped met iemand achterop zag ik niet zitten, vandaar.
Daarnaast zijn we 1 X naar een discotheek op het eiland geweest, dat was zeer speciaal. Het feest begon al om 8 uur 's avonds. We gingen met 11 foreigners naar binnen, dus de Indiërs keken hun ogen uit. Ik geloof dat er 95% mannen (Indiërs, geen foreigners) binnen was, dus het leek wel een gay-bar. De dansvloer op, om alles maar eens meegemaakt te hebben. Dat was heel speciaal, mannen in India dansen als vrouwen in Nederland/Europa. Zeer uitbundig en ze zijn erg close met elkaar. Toen ze zagen dat wij ook op de dansvloer stonden moesten we inhaken en meedoen (tot een bepaalde hoogte). We hebben veel MTV India gekeken dus we zijn bekende met de dansjes op hindoe-muziek. Het was speciaal. Voor de grap tilde ik 1 van de Indiërs op de dansvloer op en zette hem even verder weer neer. Dat had ik beter niet kunnnen doen, even later werd ik door een paar Indiërs opgepakt en op deze manier een paar rondjes meegenomen over de dansvloer. Er waren 2 Indische vrouwen aanwezig, 1 ervan danste met een klein kind op haar schouder. Verder waren er een aantal Indiërs ver heen, die gingen vervolgens zittend verder dansen. We hebben wat afgelachen die avond, ondanks dat het superbenauwd was dansten de Indiërs alsof hun leven ervan afhing. Toen het ons te heet werd, gingen we even buiten zitten, toen we terugkwamen was het feest afgelopen. De discotheek sloot al voor 11 uur 's avonds!!
De laatste dag heb ik riksja-chauffeur gespeeld door mijn vrienden 1 voor 1 achterop de moped (met bagage) naar het busstation te brengen. Dat waren er gelukkig maar 3, de meesten waren al eerder vertrokken. Raar dat dit afscheid nemen zwaar valt, misschien omdat je een week intens met elkaar optrekt en daarna elkaar waarschijnlijk nooit meer ziet? We hebben bijna allemaal e-amail + adres uitgewisseld, maar in de praktijk komt er nooit iets van.
's Avonds nam ik de nachtbus naar Ahmedabad, hier ontmoette ik een Indiër die bij een bank werkte. Hij trakteerde me op avondeten omdat hij me aardig vond en we praten wat. 's Ochtends 6 uur kwam ik aan in Ahmedabad, 10 uur vertrok mijn trein richting Mount Abu. Mount Abu ligt in Rajasthan. Een zeer droge provincie met vele forten en paleizen. Het ligt dicht tegen Pakistan aan. Vervolgens nog een bus en ik ben er. 2 Francaises van Diu gingen ook naar Mount Abu, ze zijn een dag eerder vertrokken. Ik heb beloofd hetzelfde guesthouse te bezoeken, ze zijn de eerste die ik zie in het guesthouse. Ik krijg hier een kamer wat meer lijkt op een appartement. 2 kamers met 3 bedden, een aparte toilet en badkamer en een balkon. En dat allemaal voor mij alleen, dat is een groot verschil met mijn matrasje op het dak.
Mount Abu is een hill station, dus op 1200 m. hoogte en lekker koel daardoor. Koeler dan de rest van Rajasthan waar het kwik nu kan oplopen tot 40 graden. Ik ga met een groep mee om de sunset te zien, we moeten oppassen met wandelen in dit gebied. Er komen namelijk panters en beren voor. Na de sunset gaan we met de hele club samen eten. 2 Francaises, 3 zwisterse meiden, 2 spanjaarden, 1 australiër en ik. Daarna kaarten op het dak van ons guesthouse.
Het valt de Australiër op hoe slecht het Engels van de mensen uit Zwitserland en Frankrijk is en dat klopt ook. Mensen uit Europa buiten Nederland zien 'the dutch' als taalkunstenaars. Engels spreken ze op hoog niveau en daarnaast ook nog eens Duits, Frans en soms zelfs Spaans. Daarnaast staat bij andere westerse landen Nederland ook hoog aangeschreven, dus iedereen kan zichzelf nu een schouderklopje geven. Als ze horen dat je uit Nederland komt gaat bij de meeste foreigners hun hart sneller kloppen. Iedereen is dol op Amsterdam, ze vinden het feit dat we allemaal fietsen te gek. En ze staan zeer positief tegenover ons beleid t.a.v. softdrugs, abortus, euthanasie en homo-sexualiteit. Ik vind de reactie af en toe wat overdreven, Frankrijk, Oostenrijk en U.K. hebben toch ook hun bijzonderheden? Waarom altijd Nederland? Ik ben aan de andere kant natuurlijk blij en trots Nederlander te zijn.
De volgende ochtend doe ik een sightseeing tour met de bus. Ik ben niet de enige foreigner, er is naast mij een stelletje (hij nederlands, zij nieuwzeelands). Sightseeing gaat langs tempels en uitkijkpunten maar topper is Dheelwara tempels. Groot tempelcomplex van marmer met zeer gedetailleerde en goed behouden bewerkingen. De volgende dag neem ik de bus naar Udaipur, stad met paleizen en een aantal grote meren eromheen. Dat ziet er waarschijnlijk bijzonder uit, maar nu niet. De meren staan droog en er is hier in 1 jaar tijd geen druppel neerslag gevallen. Iedereen kijkt uit naar de moesson. Voor veel mensen is het een afknapper, dat van die meren. Ik wist het al, gehoord van de mensen in Diu. Udaipur is een authentieke stad zonder hoogbouw in de oude stadskern en allemaal kleine, kromme straatjes, bijna Europees dus.
Groeten van Stefan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
