Groeten uit Vientiane
Door: Stefan
Blijf op de hoogte en volg Stefan Ruben
05 December 2005 | Laos, Vientiane
Ik zit nu in de hoofdstad van Laos, Vientiane. Vientiane heeft nog wat invloeden van de Franse overheersing overgehouden. Namelijk wat koloniale huizen en je kunt bijna overal een baguette (stokbrood) krijgen. De tijd begint al aardig te dringen voor me, nog 12 dagen en ik vlieg terug naar Nederland vanuit Singapore.
De laatste mail kwam uit Luang Prabang. De tweede dag voelde Vadih, mijn Canadese reisgenoot, zich beter. We komen regelmatig verschillende mensen van de boot (van Houi Xay naar Luang Prabang) tegen en opvallend veel hebben last van maagproblemen.
We zijn dus per minibus naar een waterval geweest. Een prachtige in een mooie groene omgeving, het water onderaan de waterval heeft een onwaarschijnlijke groenblauwe kleur. In het complex eromheen zit een tijger in een kooi en een aantal beren in een buitenverbljif. De beren hebben een V-streep op hun borst. Er liggen wat babyberen een tukkie te doen in een kooi, je zou ze door de tralies kunnen aaien.
Op de terugweg stoppen we bij een Hmong-village, een van de stammen die in Laos leven. Het gaat hier alleen om de souveniers want elk huis heeft een soort kraampje met handcrafts ervoor staan. De mensen zijn vrij arm hier, vuile gezichten, rafelige kleren en kinderen met snottebellen. Meisjes van zo'n jaar of 6,7 doen enorm hun best om iets te verkopen. Het is moeilijk om niet iets te kopen. Toch is hetgeen ze verkopen echt niet interessant en mijn backpack zit al vol. 's Avonds gaan we naar 1 van de 2 cafes van Luang Prabang. Dit is een openair-cafe met allemaal zitjes plus een kampvuur. Zo wordt het nog best gezellig, alleen 12 uur is de curfew. Dus iedereen moet voor 12 in zjin guesthouse zijn.
De volgende dag naar Vang Vieng. De rit ernaartoe is prachtig, onderweg zien we verschillende limestone peaks. Vang Vieng is een mekka voor backpackers en je kunt er van alles doen (klimmen, caving, riviercruises). De dag erop doen Vadih en ik met wat andere mensen (1 Ozzie en 1 Brit) die we ontmoet hadden op de bootcruise de hoofdactiviteit, tubing. Dit houdt in dat je met een songthaew en tubes (binnenbanden van een truckwiel) een flink stuk stroomopwaarts wordt gebracht. Vervolgens kun je al liggend in je tube de rivier stroomafwaarts gaan. Je hoeft hiervoor niks (zwemmen, peddelen, sturen) te doen. Dus verschillende backpackers zie je met in de ene hand een sigaret en in de andere een grote fles bier Lao de river afgaan. Onderweg zijn vele stops, bij de meeste stops hebben de Laotianen een soort kermisattractie gebouwd. Onder andere een tokkel of een schommel of een duikplank. Uiteindelijk belandt je altijd in de rivier. Tegenprestatie is dat je er een bier moet kopen. Zo zijn we de hele middag zoet met dit tubing, de rivier heeft alleen matige stroomversnellingen. Maar dat is maar goed ook, een paar backpackers komen in bjina comatueuze toestand (lam vanwege al dat lao bier) naar beneden.
Ik moet nog erg wennen aan de grote massa backpackers die landen zoals Thailand en Laos aandoet. Er wordt elke dag gezopen bij het leven, gefeest en er is niet veel respect voor de lokale bevolking. Voorkeur gaat naar de dure westerse restaurants i.p.v. de kleine marktstalletjes. Het lijkt wel een spaanse badplaats af en toe. Ik denk dat een ander soort reizigers India en China aandoet. En dat is maar goed ook! Sommigen blijven wekenlang in Vang Vieng, ik had er na 2 nachten genoeg van.
De dag erop ga ik per 3 verschillende songthaews naar Nam Ngum Lake. Onderweg zien we nog een truck die ondersteboven gecrashed op het midden van de weg ligt. Het is net gebeurd, de chauffeur loopt redelijk OK rond met een gebroken neus. Het Nam Ngum meer is ontstaan sinds er stroomafwaarts een dam is gebouwd. Op het meer zijn vele eilanden maar op Dok Khoun eiland is het enige Guesthouse met restaurant. Samen met zo'n 8 anderen toeristen slaap ik er 's nachts in het hotel. Een engels stel vindt het hotel op het eiland zo eenzaam en bizar dat ze er met hun videocamera een klein horrorfilmpje schieten. Ik speel er ook nog een bijrolletje in. Het is jammer dat er zoveel bomen op het eiland staan want het heelal is schitterend. De sterren zijn gigantisch helder en Mars kleurt licht oranje op. Na 2 nachtjes waarbij ik mjin dag voornamelijk vulde met zwemmen en mijn dagboek bijwerken naar Vientiane.
La Kon ('tot ziens' in het Lao).
De laatste mail kwam uit Luang Prabang. De tweede dag voelde Vadih, mijn Canadese reisgenoot, zich beter. We komen regelmatig verschillende mensen van de boot (van Houi Xay naar Luang Prabang) tegen en opvallend veel hebben last van maagproblemen.
We zijn dus per minibus naar een waterval geweest. Een prachtige in een mooie groene omgeving, het water onderaan de waterval heeft een onwaarschijnlijke groenblauwe kleur. In het complex eromheen zit een tijger in een kooi en een aantal beren in een buitenverbljif. De beren hebben een V-streep op hun borst. Er liggen wat babyberen een tukkie te doen in een kooi, je zou ze door de tralies kunnen aaien.
Op de terugweg stoppen we bij een Hmong-village, een van de stammen die in Laos leven. Het gaat hier alleen om de souveniers want elk huis heeft een soort kraampje met handcrafts ervoor staan. De mensen zijn vrij arm hier, vuile gezichten, rafelige kleren en kinderen met snottebellen. Meisjes van zo'n jaar of 6,7 doen enorm hun best om iets te verkopen. Het is moeilijk om niet iets te kopen. Toch is hetgeen ze verkopen echt niet interessant en mijn backpack zit al vol. 's Avonds gaan we naar 1 van de 2 cafes van Luang Prabang. Dit is een openair-cafe met allemaal zitjes plus een kampvuur. Zo wordt het nog best gezellig, alleen 12 uur is de curfew. Dus iedereen moet voor 12 in zjin guesthouse zijn.
De volgende dag naar Vang Vieng. De rit ernaartoe is prachtig, onderweg zien we verschillende limestone peaks. Vang Vieng is een mekka voor backpackers en je kunt er van alles doen (klimmen, caving, riviercruises). De dag erop doen Vadih en ik met wat andere mensen (1 Ozzie en 1 Brit) die we ontmoet hadden op de bootcruise de hoofdactiviteit, tubing. Dit houdt in dat je met een songthaew en tubes (binnenbanden van een truckwiel) een flink stuk stroomopwaarts wordt gebracht. Vervolgens kun je al liggend in je tube de rivier stroomafwaarts gaan. Je hoeft hiervoor niks (zwemmen, peddelen, sturen) te doen. Dus verschillende backpackers zie je met in de ene hand een sigaret en in de andere een grote fles bier Lao de river afgaan. Onderweg zijn vele stops, bij de meeste stops hebben de Laotianen een soort kermisattractie gebouwd. Onder andere een tokkel of een schommel of een duikplank. Uiteindelijk belandt je altijd in de rivier. Tegenprestatie is dat je er een bier moet kopen. Zo zijn we de hele middag zoet met dit tubing, de rivier heeft alleen matige stroomversnellingen. Maar dat is maar goed ook, een paar backpackers komen in bjina comatueuze toestand (lam vanwege al dat lao bier) naar beneden.
Ik moet nog erg wennen aan de grote massa backpackers die landen zoals Thailand en Laos aandoet. Er wordt elke dag gezopen bij het leven, gefeest en er is niet veel respect voor de lokale bevolking. Voorkeur gaat naar de dure westerse restaurants i.p.v. de kleine marktstalletjes. Het lijkt wel een spaanse badplaats af en toe. Ik denk dat een ander soort reizigers India en China aandoet. En dat is maar goed ook! Sommigen blijven wekenlang in Vang Vieng, ik had er na 2 nachten genoeg van.
De dag erop ga ik per 3 verschillende songthaews naar Nam Ngum Lake. Onderweg zien we nog een truck die ondersteboven gecrashed op het midden van de weg ligt. Het is net gebeurd, de chauffeur loopt redelijk OK rond met een gebroken neus. Het Nam Ngum meer is ontstaan sinds er stroomafwaarts een dam is gebouwd. Op het meer zijn vele eilanden maar op Dok Khoun eiland is het enige Guesthouse met restaurant. Samen met zo'n 8 anderen toeristen slaap ik er 's nachts in het hotel. Een engels stel vindt het hotel op het eiland zo eenzaam en bizar dat ze er met hun videocamera een klein horrorfilmpje schieten. Ik speel er ook nog een bijrolletje in. Het is jammer dat er zoveel bomen op het eiland staan want het heelal is schitterend. De sterren zijn gigantisch helder en Mars kleurt licht oranje op. Na 2 nachtjes waarbij ik mjin dag voornamelijk vulde met zwemmen en mijn dagboek bijwerken naar Vientiane.
La Kon ('tot ziens' in het Lao).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
