Groeten uit Kasol - HP
Door: Stefan
Blijf op de hoogte en volg Stefan Ruben
18 Mei 2005 | India, Kasol
Hoi Allemaal
Ik ziet nu in Kasol, dit ligt in de Parvati Valley, iets ten zuiden van Vashist/Manali. En Kasol is opnieuw een oord waar veel Israeli's zich verzamelen.
Ik heb al 4 Israelische vrienden gemaakt in de afgelopen maanden dus de meesten zijn toffe lui. Maar als je in een restaurant zit en aan 9 van de 10 tafels wordt hebreeuws gepraat (niet in Israel maar in India), dan voel ik me toch een beetje vreemd. Maar ja, ze hebben een zware tijd achter de rug. Een Israelische jongen zei me dat ze na de middelbare school eerst 3 jaar in het leger moeten, meisjes 2 jaar. En daarna kunnen ze pas studeren, dus echt tijd om lekker te feesten en te genieten hebben ze niet voordat ze begin 20 zijn. Dus India is daar zeer geschikt voor, ze gaan dan helemaal los.
De laatste keer dat ik jullie mailde zat ik nog in Vashist. Ik ben daar in totaal 13 dagen gebleven en heb daar een goede tijd gehad. Veel vrienden gemaakt ook. 1 dag zijn we met een clubje mensen naar een plaats ten zuiden van Manali gegaan. In deze plaats gaf de Daila Lama een openbare toespraak. Jammer alleen dat de toespraak in een soort tempel gehouden werd. Om in de tempel te komen daarvoor had je een speciale pas voor nodig. Het is dus niet gelukt hem te zien. Wel naar zijn toespraak geluisterd, die gelukkig werd vertaald in het engels. En ik heb hem horen zingen op het einde, na een bijna 3 uur durende speech. Op tv-schermen kon je hem wel zien, maar ik had hem toch liever in het echt gezien. Misschien een volgende keer.
Een andere dag ben ik met Ganesh en 3 andere foreigners gaan paardrijden. 1 van hen, de belg Kim heeft al 10 jaar paardrij-ervaring achter de rug. Maar Kim kon doen wat hij wou, maar zijn paard deed waar hij zelf zin in had. Volgens Kim zijn of de paarden dezelfde morgen nog gevangen in het wild. Of het zijn paarden die alleen worden gebruikt voor het dragen van bagage. Ze waren ook redelijk klein, maar misschien hoort dat bij bergpaarden. De begeleiders deden hun best, maar de paarden hadden echt geen zin in galloperen.
Tot op een bepaald moment de Costaricaanse Melissa gilde want haar paard kwam wel erg dichtbij de afgrond. Melissa is tijdens de laatste keer paardrijden van haar paard gevallen, dus ze vroeg voor het meest shanti (rustige) paard. Het meest shanti paard ging als reactie op haar gil als een bezetene galloperen. Dit gaf vervolgens een soort kettingreactie, paard van Ganesh in gallop, paard van Mat (nieuw-zeeland) in gallop en mijn paard in gallop. Dus 4 paarden in optocht die galloperen door de bergen. Gelukkig duurde dat niet lang, maar het was best spannend. Na anderhalf uur paardrijden hadden we het gezien, het regende te hard en de paarden waren niet te vertrouwen. We hadden de tour zonder toer-organisatie geboekt, rechtstreeks bij de ruiters. Waarschijnlijk was dat de reden waaarom de toer tegenviel.
Ik heb een goede tijd gehad en Ganesh is een goede vriend van me geworden. Het is alleen voor hem onmogelijk om naar Nederland te komen. Niet de vliegticket is het probleem, maar het schijnt moeilijk voor Indiers te zijn om een visum voor een europees land aan te vragen. Ze moeten al een baan hier aangeboden krijgen of iemand moet voor hun garant staan, dan kan het.
Ganesh zijn engels is niet van hoog niveau dus af en toe vertelt hij iets en dan is het zeer moeilijk te volgen. Voor zijn grappen maakt het niet uit, met zijn uitstraling en voorkomen kan hij volle zalen trekken in elk land, ongeacht de taal. De avond na het paardrijden had Ganesh een beetje veel gedronken. Dus hij vertelde 20X dezelfde grap over Melissa en over 4 paarden die gallopeerden door de bergen. Iedereen heeft in het restaurant wel 10 minuten in een deuk gelegen, ook de mensen die niet mee waren op de trip. Gelachen totdat onze buiken er zeer van deden.
De laatste dag in Vashist heb ik met 2 Australische jongens besloten naar de Parvati Valley te trekken. Chris, Dan en ik vertrokken de volgende ochtend eerst naar Nagar. Nagar is bekend om zijn kasteel, maar die viel tegen. We zijn er in eerste instantie voorbij gelopen, het was namelijk verbouwd tot hotel. Vervolgens naar de Parvati Valley, een valei die de parvati-rivier volgt. De tocht is spannend, de weg is smal en de afgrond is dichtbij. De meeste delen van de weg hebben geen enkele bescherming tegen uit de bocht vliegen. Dan en ik zitten bij het raam aan de afgrond-zijde en kijken regelmatig honderden meters de diepte in. We moeten eigenlijk allebei om de situatie lachen, ook al is dit de spannendste busrit we ooit meegemaakt hebben.
Die avond accomodatie vinden is wat lastig. Vlak voordat we in Kasol komen klimmen er 10 Israeli's op het dak van de bus. De conducteur wil dat niet hebben want in de bus zelf is nog plaats genoeg. En het is donker dus voor het zicht hoeft dat op het dak van de bus zitten ook al niet. De Israeli's blijven waar ze blijven en door dit gerotzooi staan we 5 minuten onnodig stil.
Het eerste guesthouse zit vol, bij de 2e hebben ze een kamer in de kelder in de aanbieding als laatste optie. We hebben alle3 nog niet eerder zo'n aparte kamer gezien, er staan gelukkig wel 3 bedden in. Op de muren zitten grote schimmelplekken, de vloerbedekking is smerig en de kleine ramen kijken uit op een rotswand. We nemen toch de kamer want we zijn moe van de busrit. We kunnen er wel om lachen, wanneer krijg je nu de mogelijkheid om de kelder van een hotel te betrekken.
De volgende dag is de accomodatie nog slechter. Alleen daar komen we later pas achter. Gedurende de hele dag doet de stroom het niet. Dit is in het hele dorp het geval want er zijn reparaties gaande. Maar als overal elders in het dorp wel stroom is zijn we overgeschakeld tot een soort basisstroom-niveau. De lampen in de gangen branden minimaal, de TV werkt niet, de boiler slaat niet aan. En zelfs kaarsen geven meer licht dan de lampen in de hotelkamers. Dus geen warme douche en de toilet spoelt bij geen van onze 3 kamers door. Daarnaast stond ik die ochtend al in de kamer van mijn buren, 2 jongens uit Delhi. De sleutel van mijn kamer is namelijk universeel en ik vergiste me in mijn kamernummer.
In mijn kamer zit een harige spin ter grootte van mijn hand. Volgens de manager is hij niet giftig, toch houdt ik hem de hele tijd in de gaten. De volgende morgen gaan we langs zo'n 6 andere hotels, allemaal vol of duurder voor nog minder luxe. Dus nog maar 1 paar nachten in dit spookhuis. We kunnen er nu weer om lachen.
De volgende dagen houden we ons bezig met rondwandelen in dit gebied. Een echte trekking komt er niet van, het weer vertrouwen we niet. Het regent hier elke dag wel een aantal uur en om de dag is er een flinke onweersbui. Dus het plan was trekking maar door al die regen wordt dat bierdrinken. Dat begint dan al vroeg naar Australische normen, 2 uur pm begint 'beertime'. Dit bierdrinken kombineren we met pool-biljart. Dat vind ik OK want dat heb ik allebei al een tijdje niet gedaan. Ik heb een leuke tijd met ze gehad maar ze zijn vanwege het slechte weer vanochtend vertrokken.
Vandaag heb ik nog een wandeling gemaakt naar een aantal bergdorpjes en de bus terug genomen. Het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen verveelt nooit. Onderweg kom ik wat herders tegen met geiten/koeien.
De bus terug was behoorlijk spannend. De weg was onverhard en door al die regen veranderd in een modderbad. Af en toe was de afgrond niet verder dan een halve meter verwijderd van de wielen van de bus. Veiligheid is op een ander niveau aanwezig in India dan in het westen. Een taxichauffeur zei me voor de busrit dat in de afgelopen 3 jaar 2 bussen het ravijn in zijn gedoken op dit traject.
Er vallen er in India jaarlijks 3 miljoen doden in het verkeer. Als je dit bekijkt ten opzichte van een bevolking van 1,3 miljard is dit een enorm groot getal maar relatief gezien valt dit mee. Dit terwijl een gemiddelde dag in het verkeer hier aardig wat risico's oplevert en 99% van de motor-rijders geen helm draagt.
Er komen trouwens ook jaarlijks 3 miljoen buitenlandse toeristen naar India. Dit is zeer weinig, er gaan jaarlijks al 3 miljoen Nederlanders naar Spanje. Maar de toeristen in India blijven er wel relatief lang vergeleken met een vakantie naar een andere bestemming.
Gelukkig had de buschauffeur van vandaag goed geslapen en niet gedronken, hij zag er tenminste 'helder' uit. Maar waarom hij nou zo nodig op het meest moeilijke stuk met zijn kameraad moest praten die schuin achter hem zat, dat weet ik niet. Toch voel ik me redelijk veilig in het verkeer. Het heeft geen zin om me er zorgen om te maken, ik moet teveel km's maken naar Singapore.
Groeten van Stefan.
Ik ziet nu in Kasol, dit ligt in de Parvati Valley, iets ten zuiden van Vashist/Manali. En Kasol is opnieuw een oord waar veel Israeli's zich verzamelen.
Ik heb al 4 Israelische vrienden gemaakt in de afgelopen maanden dus de meesten zijn toffe lui. Maar als je in een restaurant zit en aan 9 van de 10 tafels wordt hebreeuws gepraat (niet in Israel maar in India), dan voel ik me toch een beetje vreemd. Maar ja, ze hebben een zware tijd achter de rug. Een Israelische jongen zei me dat ze na de middelbare school eerst 3 jaar in het leger moeten, meisjes 2 jaar. En daarna kunnen ze pas studeren, dus echt tijd om lekker te feesten en te genieten hebben ze niet voordat ze begin 20 zijn. Dus India is daar zeer geschikt voor, ze gaan dan helemaal los.
De laatste keer dat ik jullie mailde zat ik nog in Vashist. Ik ben daar in totaal 13 dagen gebleven en heb daar een goede tijd gehad. Veel vrienden gemaakt ook. 1 dag zijn we met een clubje mensen naar een plaats ten zuiden van Manali gegaan. In deze plaats gaf de Daila Lama een openbare toespraak. Jammer alleen dat de toespraak in een soort tempel gehouden werd. Om in de tempel te komen daarvoor had je een speciale pas voor nodig. Het is dus niet gelukt hem te zien. Wel naar zijn toespraak geluisterd, die gelukkig werd vertaald in het engels. En ik heb hem horen zingen op het einde, na een bijna 3 uur durende speech. Op tv-schermen kon je hem wel zien, maar ik had hem toch liever in het echt gezien. Misschien een volgende keer.
Een andere dag ben ik met Ganesh en 3 andere foreigners gaan paardrijden. 1 van hen, de belg Kim heeft al 10 jaar paardrij-ervaring achter de rug. Maar Kim kon doen wat hij wou, maar zijn paard deed waar hij zelf zin in had. Volgens Kim zijn of de paarden dezelfde morgen nog gevangen in het wild. Of het zijn paarden die alleen worden gebruikt voor het dragen van bagage. Ze waren ook redelijk klein, maar misschien hoort dat bij bergpaarden. De begeleiders deden hun best, maar de paarden hadden echt geen zin in galloperen.
Tot op een bepaald moment de Costaricaanse Melissa gilde want haar paard kwam wel erg dichtbij de afgrond. Melissa is tijdens de laatste keer paardrijden van haar paard gevallen, dus ze vroeg voor het meest shanti (rustige) paard. Het meest shanti paard ging als reactie op haar gil als een bezetene galloperen. Dit gaf vervolgens een soort kettingreactie, paard van Ganesh in gallop, paard van Mat (nieuw-zeeland) in gallop en mijn paard in gallop. Dus 4 paarden in optocht die galloperen door de bergen. Gelukkig duurde dat niet lang, maar het was best spannend. Na anderhalf uur paardrijden hadden we het gezien, het regende te hard en de paarden waren niet te vertrouwen. We hadden de tour zonder toer-organisatie geboekt, rechtstreeks bij de ruiters. Waarschijnlijk was dat de reden waaarom de toer tegenviel.
Ik heb een goede tijd gehad en Ganesh is een goede vriend van me geworden. Het is alleen voor hem onmogelijk om naar Nederland te komen. Niet de vliegticket is het probleem, maar het schijnt moeilijk voor Indiers te zijn om een visum voor een europees land aan te vragen. Ze moeten al een baan hier aangeboden krijgen of iemand moet voor hun garant staan, dan kan het.
Ganesh zijn engels is niet van hoog niveau dus af en toe vertelt hij iets en dan is het zeer moeilijk te volgen. Voor zijn grappen maakt het niet uit, met zijn uitstraling en voorkomen kan hij volle zalen trekken in elk land, ongeacht de taal. De avond na het paardrijden had Ganesh een beetje veel gedronken. Dus hij vertelde 20X dezelfde grap over Melissa en over 4 paarden die gallopeerden door de bergen. Iedereen heeft in het restaurant wel 10 minuten in een deuk gelegen, ook de mensen die niet mee waren op de trip. Gelachen totdat onze buiken er zeer van deden.
De laatste dag in Vashist heb ik met 2 Australische jongens besloten naar de Parvati Valley te trekken. Chris, Dan en ik vertrokken de volgende ochtend eerst naar Nagar. Nagar is bekend om zijn kasteel, maar die viel tegen. We zijn er in eerste instantie voorbij gelopen, het was namelijk verbouwd tot hotel. Vervolgens naar de Parvati Valley, een valei die de parvati-rivier volgt. De tocht is spannend, de weg is smal en de afgrond is dichtbij. De meeste delen van de weg hebben geen enkele bescherming tegen uit de bocht vliegen. Dan en ik zitten bij het raam aan de afgrond-zijde en kijken regelmatig honderden meters de diepte in. We moeten eigenlijk allebei om de situatie lachen, ook al is dit de spannendste busrit we ooit meegemaakt hebben.
Die avond accomodatie vinden is wat lastig. Vlak voordat we in Kasol komen klimmen er 10 Israeli's op het dak van de bus. De conducteur wil dat niet hebben want in de bus zelf is nog plaats genoeg. En het is donker dus voor het zicht hoeft dat op het dak van de bus zitten ook al niet. De Israeli's blijven waar ze blijven en door dit gerotzooi staan we 5 minuten onnodig stil.
Het eerste guesthouse zit vol, bij de 2e hebben ze een kamer in de kelder in de aanbieding als laatste optie. We hebben alle3 nog niet eerder zo'n aparte kamer gezien, er staan gelukkig wel 3 bedden in. Op de muren zitten grote schimmelplekken, de vloerbedekking is smerig en de kleine ramen kijken uit op een rotswand. We nemen toch de kamer want we zijn moe van de busrit. We kunnen er wel om lachen, wanneer krijg je nu de mogelijkheid om de kelder van een hotel te betrekken.
De volgende dag is de accomodatie nog slechter. Alleen daar komen we later pas achter. Gedurende de hele dag doet de stroom het niet. Dit is in het hele dorp het geval want er zijn reparaties gaande. Maar als overal elders in het dorp wel stroom is zijn we overgeschakeld tot een soort basisstroom-niveau. De lampen in de gangen branden minimaal, de TV werkt niet, de boiler slaat niet aan. En zelfs kaarsen geven meer licht dan de lampen in de hotelkamers. Dus geen warme douche en de toilet spoelt bij geen van onze 3 kamers door. Daarnaast stond ik die ochtend al in de kamer van mijn buren, 2 jongens uit Delhi. De sleutel van mijn kamer is namelijk universeel en ik vergiste me in mijn kamernummer.
In mijn kamer zit een harige spin ter grootte van mijn hand. Volgens de manager is hij niet giftig, toch houdt ik hem de hele tijd in de gaten. De volgende morgen gaan we langs zo'n 6 andere hotels, allemaal vol of duurder voor nog minder luxe. Dus nog maar 1 paar nachten in dit spookhuis. We kunnen er nu weer om lachen.
De volgende dagen houden we ons bezig met rondwandelen in dit gebied. Een echte trekking komt er niet van, het weer vertrouwen we niet. Het regent hier elke dag wel een aantal uur en om de dag is er een flinke onweersbui. Dus het plan was trekking maar door al die regen wordt dat bierdrinken. Dat begint dan al vroeg naar Australische normen, 2 uur pm begint 'beertime'. Dit bierdrinken kombineren we met pool-biljart. Dat vind ik OK want dat heb ik allebei al een tijdje niet gedaan. Ik heb een leuke tijd met ze gehad maar ze zijn vanwege het slechte weer vanochtend vertrokken.
Vandaag heb ik nog een wandeling gemaakt naar een aantal bergdorpjes en de bus terug genomen. Het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen verveelt nooit. Onderweg kom ik wat herders tegen met geiten/koeien.
De bus terug was behoorlijk spannend. De weg was onverhard en door al die regen veranderd in een modderbad. Af en toe was de afgrond niet verder dan een halve meter verwijderd van de wielen van de bus. Veiligheid is op een ander niveau aanwezig in India dan in het westen. Een taxichauffeur zei me voor de busrit dat in de afgelopen 3 jaar 2 bussen het ravijn in zijn gedoken op dit traject.
Er vallen er in India jaarlijks 3 miljoen doden in het verkeer. Als je dit bekijkt ten opzichte van een bevolking van 1,3 miljard is dit een enorm groot getal maar relatief gezien valt dit mee. Dit terwijl een gemiddelde dag in het verkeer hier aardig wat risico's oplevert en 99% van de motor-rijders geen helm draagt.
Er komen trouwens ook jaarlijks 3 miljoen buitenlandse toeristen naar India. Dit is zeer weinig, er gaan jaarlijks al 3 miljoen Nederlanders naar Spanje. Maar de toeristen in India blijven er wel relatief lang vergeleken met een vakantie naar een andere bestemming.
Gelukkig had de buschauffeur van vandaag goed geslapen en niet gedronken, hij zag er tenminste 'helder' uit. Maar waarom hij nou zo nodig op het meest moeilijke stuk met zijn kameraad moest praten die schuin achter hem zat, dat weet ik niet. Toch voel ik me redelijk veilig in het verkeer. Het heeft geen zin om me er zorgen om te maken, ik moet teveel km's maken naar Singapore.
Groeten van Stefan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
